tag:blogger.com,1999:blog-29420950873710293762024-03-21T10:58:38.046+01:00Taal en tekenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.comBlogger158125tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-3670276566988375142016-04-23T23:57:00.000+02:002016-04-23T23:57:21.798+02:00<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">BLOG VERPLAATST</span></b><br />
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></b>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beste lezer,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bedankt voor je belangstelling voor mijn blog.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik heb het verplaatst naar </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">http://www.arnoldvandijk.nl/blog/</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Graag nodig ik je uit om daar verder te lezen.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-size: 12.8px;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wil je een mail ontvangen als ik een nieuwe bijdrage heb geplaatst, vul dan op de nieuwe site in de kolom rechts je naam en mailadres in.</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Met vriendelijke groet,</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Arnold van Dijk.</span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-48288736057147351282016-04-10T00:00:00.000+02:002016-04-10T00:03:51.583+02:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>GENERATIEBOTSING</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">In 1962 zond Radio Veronica tussen 17.30 en 18.00 uur een
top 10 uit. Mijn zus van 14 zat in de huiskamer vlakbij de Philips radio met
het groene oog. Een paar minuten voor zes vond mijn vader het genoeg. Hij wilde
het ANP nieuws van 18.00 uur niet missen en draaide eigenhandig de rode
zenderwijzer naar Hilversum 1. ‘Er komt nòg een plaat, de nummer één’, riep
mijn zus verontwaardigd. ‘Het is zes uur’, zei mijn vader afgemeten. ‘The Young
Ones van Cliff Richard, die is echt wel voor zes uur afgelopen’. Mijn vader was
echter onverbiddelijk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0hOr0sfeA8uQAPc3jXswYx_LDJwVxzSyo-I-rd1G25_YvuRpfrmxGFXoIWrXhOKr7TYm_t7qxJ3j2i-7YGaH4KZQM868MIaFb79-HkbPUioJgpys75xAFHRfmaJSsWCaajIskwJzCFLA/s1600/cliff+richard.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0hOr0sfeA8uQAPc3jXswYx_LDJwVxzSyo-I-rd1G25_YvuRpfrmxGFXoIWrXhOKr7TYm_t7qxJ3j2i-7YGaH4KZQM868MIaFb79-HkbPUioJgpys75xAFHRfmaJSsWCaajIskwJzCFLA/s1600/cliff+richard.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het conflict liep hoog op. Huilend en stampvoetend vertrok
mijn zus naar haar slaapkamer. Zij weigerde die avond nog aan tafel te komen. Geschrokken
en in stilte prakten wij de aardappels.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Een paar jaar later drong de vernieuwing nog dieper aan de
avondmaaltijd door. Na het gebruikelijke ANP Nieuws werd er verder gesproken
over de toestand in de wereld. Mijn vijf jaar oudere broer liet toen opeens het
woord <i>socialisme</i> vallen. Om er na een
korte pauze aan toe te voegen: ‘En daar moeten we toch nog naar toe’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er viel een meer dan ijzige stilte. Ik zat op mijn krukje
voor de nieuwe gashaard. Door het raam zag ik in de verte een lange
goederentrein passeren. Het regelmatige kedeng van de wagons drong zachtjes aan
de eettafel door. Ik voelde dat er een onomkeerbare scheiding der geesten het
gezin binnen was gekomen. Mijn vader, die immer onder woorden bracht hoe een
katholiek behoorde te leven, had blijkbaar op deze onverwachte inbreng geen
antwoord paraat. We kenden geen traditie van uitwisseling van standpunten of
het naast elkaar bestaan van verschillende meningen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zo groeiden de werelden uit elkaar. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dat mijn broer na een feest met een vriendin verdwenen was,
dat hij bier ging drinken en na de middelbare school direct op kamers ging
wonen, waren zaken die niet geheel in het wereldbeeld van mijn ouders pasten,
maar die met enige moeite nog gezien konden worden als behorend bij zijn
leeftijd. Dat hij echter op een gegeven moment besloten had om niet meer naar
de kerk te gaan was een volgende bom die insloeg. Er werd geen ruzie gemaakt,
er werd niet met deuren geslagen, maar de spanningen en de onmacht waren
voelbaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">En ik?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik had een fikse botsing met mijn ouders over de lengte van
mijn haar. Mijn moeder had al een paar keer voorzichtig geïnformeerd of het
niet eens tijd was voor een afspraak met de kapper. Mijn haren raakten nog niet
eens mijn oren. Ik negeerde haar vragen, zodat mijn vader zich
ermee ging bemoeien. ‘Je gaat de komende week gewoon naar de kapper’, riep hij
met flinke stemverheffing. Ik droop af. Conflictmijding was destijds bij ons de
meest gebruikelijke manier van probleemoplossing.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Voor het overige maakte ik als jongste dankbaar gebruik van
de paden, die mijn broer en zussen voor mij geplaveid hadden. Ik volgde hun weg
naar vernieuwing. En dus riep ik tijdens
de geschiedenisles, dat Nederland de Navo moest verlaten. We moesten tenslotte
naar het socialisme toe. Veel meer argumenten kon ik er niet bij leveren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">En terwijl ik een paar jaar daarvoor in mijn logboek nog had
geklaagd over het geringe aantal verkenners, dat de ochtendmis had bijgewoond, ging
ik op een gegeven moment op zondagmorgen ook niet meer naar de kerk. Ik zat in
de luie stoel naast het nieuwe radiomeubel, toen mijn moeder na afloop van het
kerkbezoek de kamer binnenkwam. Ik deed alsof ik geheel verdiept was in mijn huiswerk,
maar ik voelde me zwaar schuldig, dat ik haar verdriet had aangedaan. Ik
verwachtte een lastig gesprek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Mijn moeder vroeg, wie er nog koffie wilde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">N.B. De NTR zendt op zaterdagavond <i>Ondersteboven!
</i> uit, een serie over de jaren zestig.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-45554312392567400022016-04-02T21:11:00.001+02:002016-04-02T21:11:10.067+02:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">DE EINDIGHEID DER
DINGEN<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Afgelopen dinsdag was het zover.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik deed mijn laatste klus. Het schrijven van een
verantwoording voor een subsidie van de gemeente Houten. Ik ruimde nog wat laatste spullen op.
Documenten over opleidingsactiviteiten. Offertes en nota-opdrachten voor
cursussen en presentaties. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op LinkedIn verving ik mijn werkadres door mijn privéadres. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik bracht enkele ordners naar mensen die mijn taken
overnemen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tijdens dit alles was ik me er continu van bewust: dit is mijn
laatste werkdag. Na 36½ jaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het voelde vreemd, maar ook niet meer dan dat. De betekenis wilde
nog niet erg doordringen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik bracht een paar laatste verbeteringen aan in de
uitnodiging voor mijn afscheid en gaf door hoeveel verlofdagen ik nog over heb.
Die schenk ik de instelling.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarna maakte ik een ronde langs de collega’s. Ze wilden allen
weten, wat er op dat moment door mij heen ging. Het voelt onwezenlijk,
antwoordde ik, maar het is wel goed zo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommigen raakten een verkeerde snaar (‘oh heerlijk voor altijd
vakantie vieren’), zoals er ook wenskaarten zijn met teksten als ‘Stoppen met
werken? Begin met genieten!’ met bijpassende foto van twee ligstoeltjes aan de
vloedlijn. Of nog erger: ‘Geniet van je verdiende rust!’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBkQlnlHDeUvDr-FU3f66lwCwvonFVesGEuqQA0ocii2yUVvXa9WN0E9xfkrftil5vpo5ZrpUv6Qlec3FIYn8g985F2bgHed6yiSmi-9Za4GN_qz0iiY5qxt8wwMlgNznmJRGn4n3qPLNJ/s1600/geraniums.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBkQlnlHDeUvDr-FU3f66lwCwvonFVesGEuqQA0ocii2yUVvXa9WN0E9xfkrftil5vpo5ZrpUv6Qlec3FIYn8g985F2bgHed6yiSmi-9Za4GN_qz0iiY5qxt8wwMlgNznmJRGn4n3qPLNJ/s320/geraniums.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik kon geen afscheid nemen van mijn kamer. Ik liep nog maar
eens nutteloos rond en inspecteerde de boel, zoals ik dat doe als ik een
hotelkamer achterlaat. Is er iets op de grond of achter een kast blijven
liggen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik keek uit het raam en prentte het uitzicht in mijn
geheugen. Checkte een laatste keer mijn mail, alsof ik hoopte op een nieuw bericht. Tenslotte schakelde
ik de pc uit, trok mijn jas aan, pakte de tassen met persoonlijke bezittingen en
knipte het licht van de kamer uit. Ik zou er langer over hebben willen doen. Om
het unieke van het moment te voelen. Maar het unieke bleek ongrijpbaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pas toen ik de buitendeur voor de laatste keer achter mij
dichttrok, kwam er brok in mijn keel. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik vond het niet prettig in mijn eentje weg te gaan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toen ik het contact van de auto omdraaide, klonk er direct
en veel te hard een klassieke mars uit de luidsprekers. Was dit een afscheidsmars?.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Opeens waren er toen tranen, in die kleine, afgezonderde
ruimte. Maar waarvoor eigenlijk? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het verdriet mij niet dat ik ‘s morgens niet meer op de
fiets zal stappen om nog eens een beleidsdocument over de jeugdzorg te
schrijven of de stukken voor de zoveelste vergadering door te nemen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ben al sinds 2013 bezig geweest om mijn werk af te bouwen.
Vanaf die tijd is het relativeren begonnen. Het was prettig om langzaam te
minderen, maar er moet eens een einde aan komen. Overgangen horen bij het
leven. ‘Ieder einde brengt een nieuw begin’, is een tegeltjeswijsheid, net als
‘afscheid nemen bestaat niet’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is ook niet dat ik me uitgerangeerd voel of een
tweederangs burger. En het is zeker niet zo, dat ik moet nadenken over wat ik
zal gaan doen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dus waarom dan tranen? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ach, het zal de weemoed zijn om de eindigheid der dingen. Een
optreden, een bestuursfunctie, een vakantie, kinderen in huis, aan alles komt
een keer een eind. Zelfs aan V&D.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik heb op feesten en partijen nog wel eens een act opgevoerd
als overgangsbegeleider. Nu mag ik mezelf onder handen nemen. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Thuis, bij de voordeur, met een paar sleutels minder aan
mijn sleutelbos, was er weer die brok in mijn keel. Die verdomde deur, symbool
van de overgang. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-65255109932253591012016-03-26T20:02:00.000+01:002016-03-26T20:02:27.200+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">KOMMT, IHR TÖCHTER,
HELFT MIR KLAGEN<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De afgelopen weken is in Nederland de Matthäus-Passion van Johann
Sebastian Bach zo’n 200 keer uitgevoerd. Daarnaast waren er nog de uitvoeringen
van zijn andere passies.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pieter Jan Leusink dirigeerde de Matthäus meer dan 25 maal.
Ook in zijn uiterlijk begint Pieter Jan op Johann Sebastian te lijken. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Elk jaar verschijnen weer nieuwe publicaties over de
Matthäus. Op de radio wordt de verkiezing van het mooiste fragment gehouden. De
televisie vertoont documentaires. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kortom, aan de Matthäus valt niet te ontkomen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De vraag is of dit erg is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik vind de Matthäus-Passion een van de mooiste werken uit de
klassieke muziekgeschiedenis. Als ik in de beginmaten van het openingskoor de pulserende
bas hoor, lang-kort, lang-kort, of als de engelachtige jongenssopranen het O,
Lamm Gottes inzetten, dan ben ik even van de wereld. En als de hobo’s het thema
inzetten van de aria Mache dich mein Herze rein, een basaria, die ik zelf nog
eens ingestudeerd heb, dan voel ik direct een brok in mijn keel. Het is aangrijpende
muziek, die tegelijkertijd triest en vreugdevol klinkt. Hoe is dat mogelijk?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-wO-EGoxqGR-8fS1qRboBPjDBO6jNDGPECL6gNw5uvHyVtgqHygBQ8F09mCmCL3BzUEB0oCiHJwJ2IjjPBQO6UDqYrBPXgV0JjZr2AkTDhHlI1vlN4CY8NVZf2w5ZVoIsWN04RxprURqk/s1600/matth+passie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-wO-EGoxqGR-8fS1qRboBPjDBO6jNDGPECL6gNw5uvHyVtgqHygBQ8F09mCmCL3BzUEB0oCiHJwJ2IjjPBQO6UDqYrBPXgV0JjZr2AkTDhHlI1vlN4CY8NVZf2w5ZVoIsWN04RxprURqk/s320/matth+passie.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Van alle klassieke muziek die er bij ons thuis langskwam,
waren de koralen uit de Matthäus de eerste stukken die ik echt mooi vond. Ik
kon niet langer ontkennen dat er naast de top 40 nog andere aantrekkelijke
muziek bestond. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook de eerste maal, dat ik een klassiek concert bezocht
betrof de Matthäus-Passion. Ik mocht als tienjarige met mijn ouders en enkele
leden van het kerkkoor naar een uitvoering in Tivoli, het oude houten
noodgebouw op het Lepelenburg in Utrecht. Van de uitvoering staat mij niets
meer bij. Wel herinner ik me, dat we na afloop in een établissement op het
Stationsplein nog wat dronken en dat een van de koorleden mij daar op gebak
trakteerde. In de vastentijd. Ich hatte keine Schuld daran.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vervolgens braken voor mij zo’n 30 Matthäusloze jaren aan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toen ik in de negentiger jaren de klassieke muziek herontdekte,
was er een tijd dat ik na het slotkoor weer aan het openingskoor begon, zoals
een roker een nieuwe sigaret met de oude peuk aansteekt. In 2009 zong ik zelf
mee in de uitvoering door de Utrechtse Oratorium Vereniging. Bij <i>Holz zum Kreuze selber tragen</i> in het
openingskoor kreeg ik het al te kwaad. Ik heb inmiddels talloze malen aan allerlei
koorprogamma’s meegewerkt, maar het zingen van de Matthäus vond ik een onvergelijkbare
ervaring. Als er een hemel bestaat, dan moet ie dicht bij deze beleving in de
buurt komen. Dat ik hieraan mag meedoen, dacht ik steeds. Ik voelde me net zo nederig
en klein als wanneer ik door het hooggebergte loop.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Is het dan niet prachtig, dat allerlei mensen, die de
klassieke muziek niet kennen, door alle aandacht voor de Matthäus, kennis
kunnen maken met de Hohepriester und Schriftgelehrten und die Kinder Zebedäi?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Natuurlijk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En toch roept de hype bij mij tegenargumenten op.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het lijkt wel alsof door alle aandacht de Matthäus minder
mooi wordt. Ik hou niet van massatoerisme. De passies komen in handen van marketeers.
Iedereen wil er aandacht en geld mee genereren. ‘Het werk verdisneyficeert,
“Naarden” wordt een evenement à la het tennistoernooi van Rolland Garros’, zei
dirigent Philippe Herreweghe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommigen vinden, dat de bewondering voor de Matthäus-Passion
intenser wordt, naarmate je hem vaker hoort. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als ik elke dag Wiener Zachertorte eet, ken ik de
ingrediënten steeds beter, maar na een week wil ik dan wel iets anders. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarom voel ik mee met dirigent Jos van Veldhoven, die gekscherend
zei, dat men tien jaar lang de uitvoering van de Matthäus zou moeten verbieden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De cd tien jaar lang in de kast laten staan gaat mij echter
niet lukken.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-87046568480608895342016-03-19T10:44:00.000+01:002016-03-19T10:44:35.543+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">MENS AGIT MOLEM<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op een donderdagnamiddag zitten we in zaal 4 van het
Auditorium van de Technische Universiteit in Eindhoven. De aflopende
collegezaal zonder daglicht zit vol met jonge knappe koppen. Vooraan staan rode
schermen met daarop de spreuk van de TU: <i>Mens
agit molem</i>. Ik graaf in mijn gymnasiumgeheugen. ‘De geest brengt de massa
of de berg in beweging, zoiets’, fluister ik tegen G. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vandaag verdedigt Anne haar proefschrift: <i>Combined experimental and computational
analysis of dermal vaccine delivery using microneedles</i>. Uit de samenvatting
begrijp ik dat het gaat over het toedienen van vaccinaties via micronaalden in
de huid. Anne heeft onderzocht op welke wijze de naalden het beste in de huid
kunnen doordringen en welke invloed de geometrie van de micronaalden heeft. Een
relevante zoektocht naar een pijnvrij alternatief voor de dikke injectiespuit. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het proefschrift en de promotie bezorgen me een merkwaardig
gevoel. Ik kan het nog niet omschrijven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tijdens de ondervraging door de eerste, hooggeleerde
opponens doe ik nog mijn best om het vraag-en-antwoordspel te volgen, door alle
mij onbekende Engelse termen heen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarna dwalen mijn gedachten af. Naar 25 jaar geleden, naar de
dagen, dat ik niet alleen op mijn twee kinderen paste, maar ook op Anne en haar
broer. Er was een tijd, dat ze alle vier nog in de katoenen luiers zaten. De
geur van de luierwas zal mij altijd bijblijven, evenals de aanblik van door
luieruitslag geschonden babybilletjes. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik denk aan de boterhammen, die ik tussen de middag voor de
peuters klaarmaakte. Dan haalde ik mijn beste imitatie van Grover uit
Sesamstraat van stal: ‘Cha-a-arlie-ie?? Wie heeft deze boterham besteld?’. De
kinderen wachtten in spanning af, terwijl ik met de boterhampartjes op mijn mes
de tafel rondging. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Regelmatig voel ik de spanning oplopen. Dan stelt een
hoogleraar blijkbaar een lastige vraag. Er zijn promovendi die alvast beginnen te
spreken (‘geachte opponens, hartelijk dank voor uw vraag’, etc<i>) </i>om ondertussen razendsnel hun brein te
laten werken op zoek naar een antwoord. Er zijn anderen, die bluffend te werk
gaan. Anne is van de eerlijke soort. Ze laat soms een stilte vallen en zegt dan
aarzelend: ‘dat weet ik eigenlijk niet’, om vervolgens een antwoord te geven,
waaruit blijkt dat zij haar onderwerp
goed kent. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na het middageten wilden de kinderen mij nog wel eens
uitdagen en pesten. Dan speelde ik de rol van Boze Buurman: ‘Scheer je weg!’. De kinderen stoven daarop lachend en gillend de kelder in, ik holde achter hen
aan. ‘Kijk maar uit. Ik stop jullie in een hok!’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De hooggeleerde opponenten jagen Anne soms op, ze maken het haar niet
gemakkelijk. Men vraagt naar zaken, die
niet in het proefschrift staan en die eigenlijk weer een volgend onderzoek vereisen.
Het hoort bij het spel. Een hoogleraar moet laten weten, dat hij nog wel ietsje
meer weet dan de promovendus. Mijn onbestemde gevoel keert weer terug. Wat is
dat toch?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anne heeft de massa in beweging gebracht. Het gezelschap zet
de academische baretten weer op en trekt zich terug voor overleg.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na een kwartier komt de archaïsche optocht onder aanvoering
van de pedel met zijn staf weer terug. Hij lijkt de enige aardse figuur in deze
highbrow ambiance. Het zou me niets verbazen als deze man op dezelfde wijze met
een vlag het PSV-stadion inloopt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De eerste promotor heeft een witrode thermoskan in zijn
handen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anne heeft de graad van doctor aan de TU behaald. De
promotor overhandigt haar de thermoskan,
die een koker met bul blijkt te zijn. Niet alleen mijn kennis over de
geometrische invalshoek van micronaalden schiet tekort. Mijn ogen zijn ook
achteruitgegaan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Opeens wordt mij duidelijk wat mijn onbestemde gevoel is. Het
is een mengeling van trots en weemoed.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De generatie kinderen, bij wie ik de luiers heb verschoond
en voor wie ik de boterhammen met pindakaas heb gesmeerd, die generatie heeft
ons ingehaald. Die gaat ons nu voorbij. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En zo hoort het ook.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vooruit bewegen, noemen we dat. Ofwel in het Latijn: pro
movere.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-80493804491257711402016-03-12T14:15:00.000+01:002016-03-12T14:15:16.262+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>“BOZE 60-plusser
SNAKT NAAR PENSIOEN”</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De bovenstaande kop stond laatst op Teletekst. Daaronder
stond het volgende bericht.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Veel zestigplussers halen maar met moeite hun pensioen. Uit
onderzoek blijkt dat 7 op de 10 oudere werknemers tenminste één langdurige
ziekte, aandoening of handicap hebben.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“Veel mensen zijn kwaad over het verhogen van de
pensioenleeftijd. Zij zien dit als een groot onrecht: 44% van de deelnemers aan
het onderzoek geeft aan boos of zeer boos te zijn”, aldus de onderzoekers van
het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat is hier aan de hand?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat burgers boos zijn, mag geen nieuws meer heten. Wie is er
tegenwoordig niet boos?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De 60-plussers zijn boos, omdat zij erop gerekend hadden
eerder te kunnen stoppen met werken. Hun 2-3 jaar oudere collega’s konden er op
hun 62<sup>e</sup> nog met een mooie regeling uit. Maar wie na 1950 geboren is
zag eerst de fiscale voordelen van het eerder stoppen verdwijnen. Daar kwam de stapsgewijze
verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar nog eens bovenop. Dat vinden zij
niet rechtvaardig.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tja.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik had ooit een parttime werkende collega, voor wie de donderdag
geen werkdag was. Zij vond het niet eerlijk, dat haar collega’s wel op
Hemelvaartsdag vrij waren. Dus kende zij zichzelf een andere dag in die week een
vrije dag toe.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het leven is niet altijd rechtvaardig. Was de grens voor de
pensioenverhoging niet bij 1950 gelegd, maar bij 1955, dan waren de 55-plussers
boos geweest.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ben 60-plusser, maar ik ben niet boos. Tenminste niet
over mijn pensioenleeftijd. Zoals het er nu naar uitziet haal ik niet
ongeschonden mijn pensioendatum. Door een reorganisatie ben ik binnenkort overbodig.
Misschien zouden de boze 60-plussers dat
ook wel willen. Zijn ze niet alleen boos, maar ook nog eens jaloers.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik begrijp hun boosheid echter heel goed. Ik kan zelf ook
niet tegen onrechtvaardigheid. Is er geen sprake van gelijke behandeling, dan
kom ik in het geweer. Bijvoorbeeld toen onze zoon door procedurefouten op de
openbare basisschool van onze keuze werd afgewezen. In zo’n geval haal ik alles
uit de kast om de onrechtvaardigheid bloot te leggen. Dan schrijf ik pagina’s
vol met overtuigende argumenten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Niet dat het veel helpt overigens. De fout kon niet meer
goed gemaakt worden. De excuses die we na twee jaar procederen van het College
van B&W ontvingen waren slechts een schrale troost. Maar het verweer had
wel geholpen bij het kanaliseren van de boosheid. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor sommige ouderen is doorgaan met werken een zegen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In dezelfde tijd als het Teletekstbericht schreef Trouw over
Henk Kluver uit de Achterhoek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Henk is 93 jaar en al tachtig jaar aan het werk. De laatste
jaren werkt hij weliswaar nog maar halve dagen, maar toch. Elke morgen gaat hij
weer naar zijn fietsenfabriek. Ooit biesde hij fietsen, nu werkt hij in het
magazijn of bij de serviceafdeling.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dirigenten, schrijvers, professoren: er zijn meer gedreven
vaklieden die doorgaan tot Magere Hein op de deur klopt. Zij zijn voor eeuwig
verbonden met hun werk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe Henk dit zo lang vol heeft kunnen houden? Humor helpt,
zegt Henk, en een open geest, altijd in zijn voor nieuwigheden. Maar, zegt Kluver,
mensen moeten zich niet aan hem spiegelen. Van een unicum moet je geen regel
maken. Ieder moet voor zich weten, wat hij wil.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er is één geluk voor de boze 60-plusser. De tijd gaat sneller
als je boven de 60 bent. Voor je het beseft heb je je pensioen bereikt.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-18694047143109709762016-03-05T12:25:00.000+01:002016-03-05T12:25:10.288+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">WATCHFULL WAITING<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als G opstaat krijgt zij op de rand van het bed een enorme
hoestbui, een onregelmatige, niet te stoppen opeenvolging van rauw geblaf en
gerochel vanuit haar keel en borst. Als ik daarna mijn mond opendoe klinkt er
een diepkrakerig geluid alsof ik de hele nacht gedronken en gerookt heb. Ik
haal met gemak de lage c, waar ik normaal hoogstens tot een e kom.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">G en ik worden gekweld door keelpijn, verstopte neuzen en
hoesten. De winter is geen winter meer, maar aandoeningen aan de luchtwegen
lijken er wel meer dan ooit. Meestal gaat zoiets na een weekje wel over, maar
bij ons blijft een verkoudheid de laatste jaren veel langer hangen. Soms lijkt
de kwaal op te lossen, maar dan komt de keelpijn of het gehoest weer terug. G
en ik zijn een gouden duo, we geven het stokje perfect aan elkaar door. Het is geen
400 meter estafette die wij lopen, maar een marathon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En dat, terwijl we er alles aan doen om niet ziek te worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We eten gezond, slapen voldoende, zijn niet gestresst. Uit
voorzorg eten we elke dag sinaasappels en slikken we vitamines, homeopathische
middelen en weerstandverhogende yoghurtdrankjes. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De afgelopen winters konden we de loopneuzen van onze
kleinkinderen nog de schuld geven, maar die hebben inmiddels zoveel weerstand
opgebouwd dat zij ongehinderd langdurig met hun snotterende grootouders kunnen
knuffelen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wij zijn niet van de soort, die bij het eerste ongemak naar
de huisarts gaat. We weten dat deze ongemakken veelal vanzelf overgaan. Dus kijken we het eerst even een
paar weekjes aan. De redelijkheid overheerst. Maar op een gegeven moment ben je
doodmoe en futloos van al dat gekuch en gesnotter. Dan verdwijnt in één
ogenblik alle ratio en bel je de dokter. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De huisarts is echter ook niet gek. Die weet dat alles
vanzelf weer overgaat en dat er te veel met medicatie wordt gesmeten. Dus die
zegt: ‘laten we het eerst eens even een paar weekjes aankijken’. Daarmee
onbedoeld stimulerend dat je maar beter wèl bij het eerste ongemak naar haar
toe kunt gaan, want die paar weken <i>watchfull
waiting</i> moet je sowieso door. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Gelukkig betoonde onze andere huisgenoot, Youri, zijn solidariteit. De kat (17 jaar) kan er ook
wat van. Wat hij doormaakt kunnen we slechts gissen aan de hand van wat er uit
hem komt: een piepende adem, flinke hoestbuien en lange, geelgroene slijmerige
snotdraden, die hij – voorgeprogrammeerd als hij is – lustig de rondte in
slingert. Wat er aan zijn snorharen blijft hangen, poetst hij direct weg. De
rest laat hij aan ons over. De eerste kat, die zijn poot voor zijn mond houdt
als ie niest, moet nog genetisch gemanipuleerd worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook bij de verkoudheid van Youri kijken we het eerst even aan.
Er ontstaan wel discussies over de vraag hoe lang we het arme beest nog
snotslingerend laten rondlopen. Totdat ook in dit geval het ogenblik komt dat de
maat vol is en we de dierenarts bellen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En zie wat er dan gebeurt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dokter Simon is helemaal niet van het watchfull waiting en
het nog eens even rustig aankijken. Dokter Simon wordt niet uit de
Zorgverzekeringswet gefinancierd. In de veterinaire wereld heerst de markt.
Dokter Simon moet leven van de behandelingen die hij geeft en dus gaat de spuit
er zonder dralen bij Youri in. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De kat wordt sneller geholpen dan de mens. Door de inzet van
antibiotica. Ik ben benieuwd wat Marian Thieme hiervan vindt.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-14689848323758919202016-02-27T13:59:00.001+01:002016-02-27T13:59:13.461+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>SLAGBOMEN IN HET
PITZTAL</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij aankomst in Ferienwohnung <i>Bergfreund</i>, op zaterdagmiddag, zien wij op de berghelling een paar
honderd meter achter het huis een breed spoor van vuile sneeuw en omgevallen
bomen. Het lijkt of er een stoet paarden boomstammen uit het bos heeft
gesleept. Dan zie ik onderaan de helling mensen lopen. Ze zijn bezig om de
restanten van enkele houten schuurtjes uit sneeuwhopen te halen. ‘Dat is een
lawine geweest….’, zeg ik geschrokken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitRYhiLRL86Z99WOsTMtXUvMo6DSvDMcbu6HfyIY_gB9bOkMYzCWm2lpzgOngEPsi7YE7tKT7aJqBe-n9EEDyTFCpcHygaN3iwQqkzh8RTgv_NLBiflggLtWifXRc-WCk9GkBGwYR3Ddm-/s1600/lawine+1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitRYhiLRL86Z99WOsTMtXUvMo6DSvDMcbu6HfyIY_gB9bOkMYzCWm2lpzgOngEPsi7YE7tKT7aJqBe-n9EEDyTFCpcHygaN3iwQqkzh8RTgv_NLBiflggLtWifXRc-WCk9GkBGwYR3Ddm-/s320/lawine+1.jpeg" width="226" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We hadden in 1999 eens een andere bestemming voor de
wintersport uitgekozen: St Leonhard im Pitztal, Oostenrijk. Zo’n 20 km voor het
dorp was de bus die morgen blijven staan. Vanwege lawinegevaar was de weg
afgesloten. In een café werden wij en onze zonen van 12 en 13 door een
medewerker van het Turistamt geregistreerd als gestrande toeristen. We werden
ondergebracht in een naburig hotel. Net nadat we onze spullen daarheen hadden
gebracht werden we aangeklampt door een lange man met donker haar: ‘Familie
faan Diek?’ . Het bleek de verhuurder van ons appartement. Hij kon ons naar St.
Leonhard brengen. De volgende dag of anders wel maandag zouden we kunnen skieën,
zo stelde hij ons gerust. We volgden hem. Onderweg naar St. Leonhard passeerden
we diverse slagbomen, waar militairen toekeken. ‘Het lijkt wel oorlog’, zei G.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op zondagmorgen gaan we eens op verkenning uit. Het dorp
ligt bedolven onder een enorm pak sneeuw. Het is er oorverdovend stil. Er is
geen verkeer. We kunnen op de weg 100 meter naar links lopen. Daar verhindert
een hek de verdere doorgang: <i>Wegen
Lawinengefahr auch für Fussgänger gesperrt.</i> Naar rechts kunnen we 500 meter
lopen. We zitten opgesloten in een
dorpje van 20 huizen, waar verder niets te doen is. Opgesloten als ratten in de
val.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op maandag valt de elektriciteit voor het eerst een aantal
uren uit. We gaan naar de enige winkel. Hij is open, maar daar is alles mee
gezegd. Brood, groente of vlees is er niet te koop. Uit voorzorg zijn het
koelvak en het vriesvak leeggehaald. ‘Dit komt vaker voor’, zegt de winkelier,
‘daarom heeft het hele dorp goed gevulde vrieskisten en voorraadkasten. Jullie
verhuurder ook.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Met wat blikvoer en gedroogde producten gaan we terug naar de
Ferienwohnung. Uit een donkere lucht vallen nieuwe sneeuwvlokken. De stemming is
bedrukt. Tijdens de lunch moet vooral het zure roggebrood het ontgelden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">’s Avonds vragen we de verhuurder, die beneden ons woont,
naar de vooruitzichten. Hij weet het nog niet, zegt ie kortaf. Hij zal bij de
burgemeester informeren. We vertellen dat we weinig konden kopen in de winkel.
De man reageert er niet op en doet de deur weer dicht. Ik wil een schop tegen
de deur geven, maar weet me nog juist in te houden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op dinsdag gaan we weer op weg voor ons dagelijkse
wandelingetje. In het dorp ligt nu een grote dijk van sneeuw dwars over de weg.
De nieuwe lawine is net voor een huis gestopt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er is nog altijd geen enkel perspectief op het opengaan van
de wegen, laat staan op skiën. We proberen ons ermee te verzoenen. Dat je niet
altijd kunt doen of eten wat je wilt, vinden we voor onze kinderen nog wel een
leerzame ervaring. Zij zijn het daar hartgrondig mee oneens.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als we die avond weer een uurtje elektriciteit hebben, zien
we op het journaal de beelden van de lawineramp in Galtür, een dorp twee dalen
verderop. Er zijn meer dan 30 doden gevallen. Die nacht slaap ik slecht. Waarom
zou zoiets niet vannacht hier kunnen gebeuren?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzsVFjTMDxCY5a-eCc6iZYn7w6F7du6Z5t2-QA6EbrsYa4nX9gxZE0LcLJHr0q4AsgBvrLg99MJEmI5l3WjO_EYt3U6ziL_ejNyNHd201VE22tM1ukYhlEt_WGBPZsZjBNgUWiAPwxN7P/s1600/lawine+2.jpeg.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVzsVFjTMDxCY5a-eCc6iZYn7w6F7du6Z5t2-QA6EbrsYa4nX9gxZE0LcLJHr0q4AsgBvrLg99MJEmI5l3WjO_EYt3U6ziL_ejNyNHd201VE22tM1ukYhlEt_WGBPZsZjBNgUWiAPwxN7P/s320/lawine+2.jpeg.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op woensdagmorgen zien we iemand langs de afzetting lopen. Wat
zouden we ook graag even uit onze benauwde omgeving stappen! We denken aan
Galtür. We kijken om ons heen, de omgeving ziet er vredig uit. Dan stappen ook wij langs het hek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het volgende dorp vinden we een bakker. Het is niet te
geloven hoe blij we zijn, dat we na vier dagen vers brood kunnen kopen. Als we
weer teruggaan moeten we wachten omdat er onder groot geraas een helikopter gaat
landen. Er springen militairen uit. Ze laden zakken met broodjes in, bestemd
voor het einde van het dal. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanwege het uitvallen van de elektriciteit eten we nu steeds
buiten de deur in het enige restaurant van het dorp. Daar heeft men een goed
gevulde vrieskist. We eten uit noodzaak bij kaarslicht. We zijn nu in de fase
dat we om onze situatie kunnen lachen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onze <i>Bergfreund</i>
heeft nog steeds geen nieuws van de burgemeester. Het is donderdag en we hebben
ons er inmiddels mee verzoend, dat we deze week niet meer kunnen skiën. In
plaats daarvan maken we ons zorgen over hoe we weer uit onze winterse quarantaine
kunnen komen. Moeten we nog blijven tot alle sneeuw de bergen afgerold is? Tot
de lente?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De kinderen hebben op een helling een enorme glijbaan
aangelegd, waar ze met behulp van een vuilniszak vanaf glijden. Als we
elektriciteit hebben, kijken zij TV. Hun favoriet is een Duitse commerciële
sportzender, die Amerikaanse <i>extreme
sports</i> uitzendt, begeleid door opgewonden Duits commentaar: ‘Und da kommt
die Jeany…’. De meegenomen spelletjes hebben we al honderd keer gespeeld. De
verveling slaat toe, spanningen ontaarden in ruzies. De <i>Bergfreund</i> gooit nog eens olie op het vuur door te klagen over het
lawaai dat ons heen en weer lopen in zijn huiskamer veroorzaakt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op vrijdag is er het gerucht dat de burgemeester die avond
de weg een paar uur vrij zal geven. We geloven het pas als het zover is. Om
18.00 uur worden we weggebracht. Langs slagbomen, tot stilstand gekomen lawines
en geknakte bomen bereiken we een hotel in de veilige wereld.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dan gebeurt waar we niet meer op gerekend hadden. Op
zaterdagmorgen brengt een hotelmedewerker ons naar de nabijgelegen skipiste in
Jerzens. Eén lange dag, tot en met de letzte Bergfahrt van de kabinelift, skiën
we als gekken over de zonovergoten pistes. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat lag daar een lekker pak sneeuw!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-85277662543121334482016-02-20T13:49:00.000+01:002016-02-20T13:49:59.080+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">AS HEM<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Op mijn twaalfde kopen mijn ouders een nieuwe fiets voor
mij, een kleine maat herenfiets. Als ik op het zadel zit, kan ik niet met mijn
voeten bij de grond. Na de zomervakantie ga ik, in navolging van mijn oudere
broer en zussen, naar het Sint-Bonifatiuslyceum in Utrecht. Dat betekent elke
dag 10 kilometer heen en 10 kilometer terug fietsen. Dat doe je niet op een
afdankertje.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4x_LqdH74yBRMNluL2Qo9YT8uxhQmStroVBKs31WI0Uvo3tta5itmExhtsUCqJi4k1wBcPj0RswElrDlKg8rBqg-oEXYYUHkq5uNeOP5eNNR1apXLByB6fOmfLldgZIjgccN8t00PMhsf/s1600/nieuwe+fiets.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4x_LqdH74yBRMNluL2Qo9YT8uxhQmStroVBKs31WI0Uvo3tta5itmExhtsUCqJi4k1wBcPj0RswElrDlKg8rBqg-oEXYYUHkq5uNeOP5eNNR1apXLByB6fOmfLldgZIjgccN8t00PMhsf/s320/nieuwe+fiets.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik ben blij dat ik van de lagere school af ben en dat ik als
jongste in het gezin nu eindelijk mee ga tellen. Maar spannend vind ik het ook,
zo’n grote school in een grote stad. Boni heeft dat jaar 1600 leerlingen en
meer dan 100 leraren.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het schooljaar begint met een plechtige Heilige Mis in de
Willibrorduskerk aan de Minrebroederstraat. “Bij de voorbereiding op hun
toekomstige taak in de maatschappij dienen de leerlingen van het lyceum tevens
hun religieus leven te vormen en te verdiepen”, zo staat te lezen in het
programmaboekje voor het schooljaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik ben geplaatst in klas 1D. In de jaargang 1964-1965 zitten
de jongens en meisjes van de lagere klassen gescheiden. Het katholieke
Bonifatius acht het niet bevorderlijk voor het leerklimaat als jongens in de
groei samen met ontluikende meisjes in de klas zitten. Wie in december j.l. mijn
blog <i>Die dag</i> gelezen heeft, weet dat er
enige aanleiding was voor dit standpunt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Er gaat nog één andere jongen van mijn lagere school naar
het Boni. Ook Jan is ingedeeld in 1D. Wij delen toevallig dezelfde achternaam.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Op de eerste schooldag fiets ik samen met mijn zus naar
school, de fonkelnieuwe leren tas boordevol boeken onder de nog strakke snelbinders.
Op het Pieterskerkhof aangekomen is het een drukte van belang. Te midden van
een stoet jongeren die minstens een kop groter zijn schuifel ik met de fiets in
de hand onder de poort door de binnenplaats van de school op. Gespannen zoek ik
een plek voor mijn fiets in een van de met roestige golfplaten overdekte
fietsrekken. Daarboven strekt zich dreigend en zwijgend het hoge gebouw met de
vele ramen uit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Klas 1D heeft het eerste lokaal links op de begane grond,
vlak naast de kamer van conrector Erich. Geïntimideerd door de onbekende
omgeving en zoveel stadse klasgenoten gaan Jan en ik samen op de eerste rij zitten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">We krijgen Nederlandse les van meneer Kuitenbrouwer. Hij
loopt voor de klas heen en weer als hij in alfabetische volgorde de namen van
de leerlingen opnoemt. Bij de D gekomen steken Jan en ik tegelijk onze vinger
op. Meneer Kuitenbrouwer blijft hij voor onze bank staan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘Zijn jullie broertjes?’, informeert hij.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘Nee’, kraait Jan lachend, ‘we zijn geen broertjes, we zijn
vriendjes!’<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik vind dat ‘vriendjes’ wat overdreven uitgedrukt, want zo
dik zijn we niet met elkaar. Ik heb behoefte om me te onderscheiden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘Ik ben ouder as hem’, voeg ik toe.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘As hem?’, vraagt de leraar Nederlands verbaasd. Zijn
spreektoon gaat bij het woord <i>hem</i>
fors de hoogte in.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘As hem?’, herhaalt hij nog eens op vrolijke toon, terwijl
hij de klas inkijkt, in afwachting van een reactie om zoveel domheid. De klas
wacht gespannen af.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘Dan hij, zal je bedoelen!’, zegt de leraar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dit is het sein voor de klas om in een algeheel gejoel los
te barsten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">‘Dan hij’, roep ik nog verongelijkt, maar dat hoort niemand
meer in het lawaai.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Taal was een van mijn beste vakken op de lagere school. Ik
had met glans het toelatingsexamen voor het lyceum gehaald, met één negen en
drie achten, waaronder een acht voor Nederlands. Het gebruik van <i>als</i> en <i>hem </i> in de vergrotende trap
was zowel thuis als op school heel gewoon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het is duidelijk. Het is op deze eerste schooldag voor eens
en voor altijd vastgesteld: wij zijn de boertjes van buiten, wij komen uit
Vleuten, zo’n boerendorp, waar ze nog <i>as
hem </i> zeggen. Wij kennen nu onze
plaats.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: verdana, sans-serif;">Ter plekke neem ik me voor om snel te laten zien, dat ik tot
veel meer in staat ben. Dat is de reflex die ik gewend ben van de lagere
school, waar ik de meeste kinderen in intellectueel opzicht verre de baas was.
De middelbare school is echter anders, zo zal weldra blijken. In deze klas
kunnen alle kinderen goed leren. Ik ben op mijn nieuwe fiets in de grote wereld
beland.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-12254652073913781082016-02-13T23:58:00.001+01:002016-02-13T23:58:21.705+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>IL DOLCE FAR NIENTE</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De Radboud Universiteit organiseerde laatst een filosofische
workshop Niets Doen, zo stond te lezen in Trouw.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe paradoxaal kan je zijn? De combinatie van ‘niets’ en
‘doen’ is feitelijk al tegenstrijdig. De toevoeging van ‘workshop’ maakt de
paradox nog pregnanter.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Paradoxaal of niet, er was een overdonderende belangstelling
voor de workshop. Blijkbaar leeft er bij velen een grote behoefte aan Niets Doen.
Trouw citeert de inleider: ‘Luiheid zou een deugd moeten zijn. Zet het voor
mijn part in je agenda: vandaag ben ik lui’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Waar komt deze behoefte aan adempauze vandaan? Moeten we
leren om niets te doen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn eerste gedachte is, dat we in deze maatschappij meer
vrije tijd hebben dan ooit. Nergens wordt zoveel in deeltijd gewerkt als in
Nederland. En in vergelijking met Japanners en Amerikanen hebben wij veel meer vrije
dagen, om over de Chinezen maar te zwijgen. Er zijn denkers, die hierin de
aanstaande ondergang zien van het hedonistische Europa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vrije tijd is er dus wel. Blijkbaar is er meer aan de hand
als zovelen naar rust verlangen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Onze WC-kalender geeft deze week adviezen in dezelfde sfeer:
“Verwen je voeten met een voetenbadje. Geniet van het moment als je eenmaal met
je voeten in het water bungelt en doe ondertussen niet stiekem een klusje”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Die laatste toevoeging is aan mij niet besteed. Als ik met
mijn voeten in het water bungel heb ik juist de tijd om een knoop aan mijn jas
te zetten. En als ik mijn overhemden sta
te strijken, kijk ik tegelijkertijd naar de tv. Ik wil mijn tijd efficiënt
gebruiken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik begrijp uit het artikel dat mijn gewoonten en normen een
erfenis zijn van de christelijke traditie. Luiheid is volgens deze opvatting
een zondige verspilling van tijd. Je moet niet alleen werken om de kost te
verdienen, maar ook om je plaatsje in de hemel te verdienen. Ledigheid is des
duivels oor kussen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat ik mijn bezigheidsethos heb meegenomen uit mijn
christelijke opvoeding is goed mogelijk. Ik heb er gelukkig weinig last van. Al
past hierbij de kanttekening, dat in de tropenjaren van de combinatie van werk
en kinderen de grens van de belastbaarheid soms aardig dichtbij was. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarom denk ik dat bij mensen, die nu gebukt gaan onder
alles wat zij moeten doen, niet alleen de christelijke traditie de oorzaak is. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vooral het werk is voor velen een bron van stress. Het tempo
is een stuk hoger dan twintig of zelfs tien jaar terug. Omdat de productiviteit
in de schoenindustrie of in de autofabrieken met grote sprongen is gestegen, kunnen
de banken, de zorginstellingen en de scholen niet achterblijven. In dezelfde
tijd moet er méér gedaan worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als leidinggevende in de zorg heb ik hierin mijn partijtje
meegeblazen. Ik vond dat er vaak te veel overlegd werd, te lang voorbereid, te
grondig uitgezocht. Ik zorgde ervoor dat er allerlei normen werden afgesproken,
zodat de medewerkers meer tijd aan de cliënten besteedden. Dat kan je een
aantal jaren doen, maar op een gegeven
moment is de rek eruit en de grens bereikt. Maar in de industrie is productiviteitsverhoging
een perpetuum mobile, waarvan de golven onverbiddelijk in onze maatschappij voortrollen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarom is te begrijpen, dat zovelen zich aangetrokken voelen
tot een workshop over Niets Doen. Het zou beter zijn als we allemaal wat kalmer
aan zouden doen. Maar ik zie het niet gebeuren. Dat zit in dat woord
‘allemaal’. Er hoeft immers maar één schoenfabrikant te zijn, die het tempo
iets verhoogt en daarmee zijn kosten verlaagt, zodat hij méér verkoopt dan zijn
concurrenten, en het loopt weer verkeerd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het lijkt me wel haalbaar om onszelf weerbaarder te maken
tegen stress. Want Niets Doen is soms goed en nodig, maar leren omgaan met
stress is beter. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of we vestigen onze hoop op de robot. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat zou het mooi zijn als die dit stukje kan afmaken, want
het is al laat. En ik moet nog meer stukjes schrijven.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-84740845345291610362016-02-06T20:30:00.001+01:002016-02-06T20:30:11.965+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>VAAN VENLO TOT
MESTREECH</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De voorpret begint als we met zijn vieren op zaterdagmorgen
de opgelapte Citroën Ami van M instappen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Zul je je onderweg een beetje gedragen?’, vraagt M aan mij.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Als ik bij het raampje mag zitten, komt alles goed’, is
mijn antwoord.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We rijden op het gemak naar Limburg en zetten Sj af bij haar ouders in Sittard. We mogen
pas verder als we eerst een groot stuk <i>kiersevlaai</i>
hebben gegeten. Het is alsof overal de opwinding voor het komende feest
merkbaar is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook in Beek, bij de ouders
van M, is er weer vlaai. En de garage staat vol met soepen, salades, vleesgerechten
en pasta’s, die M’s vader in het vooruit gemaakt heeft. Carnaval vier je met
elkaar. We zullen drie dagen alles samen doen. Nu ja, bijna alles, zoals zal
blijken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn geboortedorp Vleuten kende geen carnavalscultuur. De vastenavond was wel de dag van het <i>Potverteren</i> van de kaartclub van mijn
vader. Dan kwamen de vier families bij elkaar. De moeders stonden uren in de
keuken om wafels te bakken. Wij deden ons tegoed aan lekkernijen die we in de
daaropvolgende veertigdaagse vastentijd niet meer mochten eten. Maar polonaises
of verkleedpartijen kende ik niet en uit je dak gaan en doorzakken kwamen in
ons woordenboek niet voor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dus toen ik halverwege de zeventiger jaren voor de eerste
maal <i>Vastelaovend</i> vierde in Limburg,
kostte het me in het begin moeite om mij in het feestgedruis te storten. Het
voelde alsof er mensen speciaal naar mij stonden te kijken. Naar hoe ik voorzichtig
in die rare uitdossing stond te deinen. Maar als je met een groep bent went dat
snel.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op zaterdagavond beginnen we het <i>fiëst</i> in Geleen. We trekken van de Hanehof naar ’t Luifeltje, en
verder, drinken overal een paar biertjes, hossen een tijdje mee en gaan weer door.
Soms blijven er nog halfvolle glazen in het gemorste bier op het dienblad
staan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op straat is het druk, een continue stroom clowns, narren en
gekleurde pruiken beweegt zich tussen de lokalen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een als meisje verklede jongen met een bloem in het haar legt
zijn arm om mijn schouder.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Wa zeit gij een liefie’, murmelt hij met zijn gezicht vlak
bij het mijne. Ik schud hem van me af.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Even later loop ik naast een man die zich als priester heeft
uitgedost.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Eerwaarde, ook een slokje?’, vraag ik. Ik houd hem mijn volle
plastic beker bier voor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Gerne, mijn vrind’. De priester pakt de beker aan en drinkt
hem in een teug helemaal leeg.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> ‘God zal u hierveur
belonen’, knikt hij, het schuim nog op de lippen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ondertussen doet M een poging om over een auto heen te
lopen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Elders worden er enkele bloembakken verplaatst.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op maandagavond gaan we uit in Beek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In een café hangen foto’s van de <i>Baeker Potentaote</i>, mannen die je vanonder hun carnavalshoed met fazantenveren
gemoedelijk maar vastberaden aankijken. We
belanden in een grote zaal, waar de Limburgse carnavalsschlagers uit de boxen
schallen. <i>Vaan Venlo tot Mestreech en
vaan Eijsde tot de Mookerhei</i>. We worden meegevoerd met de meute, die in
grote cirkels de zaal doorgaat. In het midden bewegen groepen feestvierders
juist de tegengestelde kant op. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de groep tegenliggers valt mij een leuk meisje op. Blond haar, rode wangen,
deemoedige blik. Na een volgende ronde heeft zij mij ook opgemerkt. We lachen naar
elkaar. Bij elke ontmoeting kijken we
elkaar langer aan. We lachen nu niet meer, we kijken indringend. Ik ga naar
haar oversteken, bedenk ik. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op dat moment roept M: ‘we gaan naar café Frusch’. Ik kom in
tweestrijd. Besluiteloos loop ik achter mijn vrienden aan. Pas als onze groep
halverwege de nacht besluit naar huis te gaan, zeg ik dat ik nog even blijf. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik keer direct terug naar de feestzaal. Onrustig en gedreven ga ik op zoek naar het
meisje met de appelwangen. De zaal is al half leeg, maar het gebral klinkt
luider. <i>Wo is toch dat Sjterfhoes, wo is
dat toch hein. </i>Dat feesten staat me nu erg tegen. Ik zie het meisje nergens
meer en voel me hopeloos alleen. Op je eentje is carnaval <i>sjrikkelik</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Terug in mijn logeerbed dreunen de tweekwarts maten nog na. Ik
raak het <i>Sjterfhoe</i>s niet meer kwijt. De
kamer draait om mij heen. Ik knik het bedlampje weer aan en val in een
onrustige slaap. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op dinsdagochtend gaan we terug naar Utrecht. Voor de optocht van de </span><i style="font-family: Verdana, sans-serif;">zaate
ermenniekes</i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> hebben we geen puf meer.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-19115851590166597542016-01-30T16:38:00.001+01:002016-01-30T16:38:55.300+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">DEPRI<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Stel je hebt een hernia of je bent geopereerd aan een
gebroken heup. Dan heb je op een verjaardag wat te vertellen. Dan ben je
verzekerd van aandacht en medeleven. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar als je een depressie hebt gehad, dan hou je liever je
mond. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een depressie, of een andere psychische stoornis, wordt
gezien als een vorm van persoonlijk falen. En praten over je eigen fouten doe
je niet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of, om het nog pregnanter te formuleren: als je je heup
gebroken hebt doordat je een fout gemaakt hebt bij het skiën, dan kan je dat rustig
vertellen. Maar in het geval van een depressie hangt het falen zo samen met
gevoelens, gedachten en gedrag dat je op een feestje niet op de openbare divan gaat
liggen. Dat is kenmerkend voor psychische problemen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Afgelopen maandag is in Amsterdam het Depressie-Gala
gehouden. Deze feestelijke bijeenkomst was mede georganiseerd door de
psychiaters Esther van Fenema en Bram Bakker. Zij vinden dat je net zo
gemakkelijk over een depressie moet kunnen vertellen als over een hernia. Een
optocht van bekende Nederlanders uit de wereld van het amusement kwam vertellen
over de eigen depressie. Die BN’ers waren blijkbaar niet moeilijk te vinden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik heb zelf een groot deel van mijn loopbaan in de
preventieve geestelijke gezondheidszorg gewerkt. Ik weet waar het over gaat en ik ben blij met
de aandacht voor depressie. Zo was het jaren geleden een enorme doorbraak toen
prins Claus verklaarde onder depressies te lijden. Ik juich daarom het doel van
dit Gala van harte toe. De bijeenkomst was een succes, het genereerde veel
media-aandacht. Dat heb je nodig voor een mentaliteitsverandering.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En toch. Er is iets dat mij stoort aan dit Depressie Gala.
Maar wat is dat?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het gaat mij er niet om, dat het begrip depressie aan
inflatie onderhevig is. Woorden als depressief en depri zijn onderdeel geworden
van het dagelijks taalgebruik, wat tot vervaging van het begrip leidt. Maar daar
kunnen de organisatoren niets aan doen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hen valt evenmin te verwijten dat er nog veel
onduidelijkheden zijn rond het ontstaan van depressies. Er is geen onderwerp in
de psychiatrie waar de laatste jaren zoveel mensen op zijn gepromoveerd, maar
de resultaten van al die onderzoeken
zijn niet eenduidig. Zo kwam een promovenda vorig jaar tot de conclusie dat een
gelukkige jeugd vaker de voorbode is van een depressie op latere leeftijd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een depressie ontstaat nooit alléén door een stofje in de
hersenen. Ook de omstandigheden spelen een rol (bijvoorbeeld het verlies van
een dierbare) en een persoonlijke factor (je gedrag en je gedachten en
gevoelens). Daarin onderscheidt een psychisch probleem zich juist van een
fysieke aandoening zoals een hernia. Dat deze nuance in de publiciteit rond het
Gala verdwijnt zij de organisatoren vergeven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Waar het mij om gaat, is dat voor het doorbreken van een
taboe en het anders denken over depressies een langetermijnstrategie nodig is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wij hadden in Nederland tot voor een paar jaar een prachtige
structuur voor de preventieve aanpak van psychische problemen. Vanuit elke
GGZ-instelling waren preventiewerkers actief in het geven van voorlichting en effectieve
cursussen. Voor een schijntje. In andere landen was men jaloers hierop.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De afgelopen jaren hebben de ziektekostenverzekeraars onder
aanvoering van minister Schippers deze structuur compleet om zeep geholpen. De
medewerkers zijn ontslagen, een grote schat aan expertise is verloren gegaan. Dat
zal met preventieprogramma’s in de somatische zorg niet gauw gebeuren. Ook op
het ministerie is de houding tegenover een hernia anders dan tegenover een
depressie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In plaats van het dagelijkse preventieve werk is er nu een
eenmalig Amerikaans liefdadigheidsgala van enkele narcistische mediapsychiaters.
En terwijl wij jarenlang bij het ministerie van VWS hebben lopen sappelen voor
anonieme e-health voor jongeren met sombere gevoelens en we hierin steeds stuitten
op een kruideniersachtige bezuinigingsdrift, komt Edith Schippers in het zicht
van de camera’s opeens verklaren dat zij de preventie zo’n warm hart toedraagt
en tovert zij 10 miljoen euro </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">uit een hoge hoed</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">voor nog eens een volgend
onderzoek. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daar word ìk nu een beetje depressief van.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-66650212211205910642016-01-23T19:41:00.001+01:002016-01-23T19:41:26.516+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">EEN TOONTJE HOGER<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In vroeger eeuwen was de tenor de belangrijkste zangstem. Het woord
tenor is afgeleid van het latijnse <i>tenere</i>
wat (vast)houden betekent. De tenoren ‘houden de melodie vast’, waar de andere
partijen omheen kunnen variëren. De andere stemmen mogen botsen met elkaar als
het maar goed samenklinkt met de tenor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ook in de 19<sup>e</sup> eeuwse opera’s is de tenor belangrijk. De
meeste en de mooiste aria’s zijn weggelegd voor tenoren. Als bariton (hoge bas)
heb ik daar het nakijken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Je zou dus denken, dat er genoeg mannen staan te dringen om die mooie tenorpartijen
in te vullen. Niets is minder waar. Er is een groot tekort aan tenoren. Nederland
telt duizenden koren en bijna ieder koor is op zoek naar tenoren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een populaire verklaring voor het toenemend gebrek aan tenoren wordt
gevonden in de toegenomen lengte van mannen. Langere mannen hebben langere
stembanden en daarmee lagere stemmen, zo wordt gezegd. Maar klopt dat wel?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In Duitsland heeft men dit onderzocht. Daar bestaan <i>Musikmedizinische Institute</i>. Men liet er
vierduizend proefpersonen door de bodyscan gaan. Er werd geen verband gevonden tussen
de lengte van de stembanden en de hoogte van de stem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoListParagraph" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wel ontdekte men, dat de spreekstem van mannen
hetzelfde is als honderd jaar geleden, maar dat de stem van vrouwen een stuk
lager is dan toen. Een lagere spreekstem drukt meer macht en competentie uit.
Zo schijnen alle vrouwelijke nieuwslezers op tv een lage spreekstem te hebben.
Bij de verlaging van de vrouwenstem denkt men daarom aan een relatie met veranderingen in rolpatronen.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als het dan niet aan de lengte van de stembanden ligt, hoe komt het dan
dat de tenor een soort uitstervend ras is?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Sommigen denken dat het fenomeen te maken heeft met een verschraling in
de zangcultuur. Op basisscholen wordt weinig of geen tijd meer besteed aan
zangles en de muziekscholen zijn wegbezuinigd of te duur geworden. Welke
jongere meldt zich in het tijdperk van de Voice of Holland nog aan bij een
zangvereniging? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit klinkt mij plausibel in de oren, maar waarom is er dan geen tekort
aan bassen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De Volkskrant kopte zes jaar geleden: <i>Als zingen macho was, was er geen tenorentekort.</i> Men verwijst in
het artikel naar landen als Italië en Spanje waar een vette tenoraria nog
altijd de grootste bewondering oogst. Mannen zouden in deze landen hoger dúrven
zingen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Is het probleem opgelost als wij mannen meer lef tonen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik denk het niet. In de stemhoogtes is er naar mijn idee sprake van een
normaalverdeling. De meeste mannen bevinden zich met een baritonstem in het
midden van de normaalverdeling. Aan de uiterste linkerzijde is er een klein
hapje (lage) bassen, aan de andere zijde een gering aantal (hoge) tenoren.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als dan de zangcultuur achteruit gaat, dan staan er nog minder tenoren
op. Dat geldt ook voor lage bassen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tja, wat moet je als je tenoren tekort komt?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In een aantal koren hebben de teneuzes of tenorettes hun intrede
gedaan: lage alten die een tenorpartij aankunnen. Misschien zijn het wel de
‘vrouwen-met-de-broek-aan’ die hiermee hun macht uitdrukken. Hoe dan ook, ik
vind het een noodoplossing. Lage vrouwenstemmen klinken ook daadwerkelijk laag.
Hun stem is minder helder en stralend dan een hoge mannenstem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zouden baritons dan getraind kunnen worden om tenorpartijen te zingen? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn zangjuf stimuleerde mij ooit om het steeds hogerop te zoeken. Dan
zocht ze stukken op met een hoge fis of g. Het waren vaak macho-aria’s die zij
voor mij uitkoos. Er zal wel een gedachte achter gezeten hebben. Tot aan de
hoge f kan ik een redelijke klank produceren. Daarboven komen er bijgeluiden
mee die aan heel andere sensaties doen denken. Iets wat ik trouwens bij uithalen
van professionele sopranen ook wel ervaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Naast de hoogte van de stem verschillen de stemgroepen in timbre of
klankkleur. Deze klankverschillen hoor je als een bas en een tenor hetzelfde
lied in dezelfde toonsoort zingen. Zoals je ook verschillen hoort tussen
bijvoorbeeld een saxofoon en een trompet. Technisch gezien kan ik een lage
tenorpartij meezingen, maar mijn baritonklank sluit niet optimaal aan bij de
klank van de tenoren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik geloof dus niet dat je je als bariton tot tenor kunt ontwikkelen. Hoe
aanlokkelijk dit ook zou zijn. Je wordt immers overal met open armen ontvangen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-40390446314617795132016-01-16T20:37:00.002+01:002016-01-16T20:37:41.645+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> IK OVERSTROOM<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Woensdagavond was ik opeens ziek. Ik voelde me zo gammel,
dat ik alleen nog maar wilde liggen op de bank. Zelfs lezen was me te
inspannend, dus uit arren moede zette ik de televisie aan en keek naar <i>100 jaar droge voeten</i>, een programma over
de bedreigingen van het water. De aanleiding hiervoor was de ‘vergeten’
watersnoodramp van 1916. Toen braken in een stormachtige januarinacht de dijken
van de Zuiderzee. Het eiland Marken en de polder Waterland (nomen est omen)
werden overstroomd. 34 mensen kwamen om het leven, de materiële schade was
groot. De ramp was aanleiding voor de aanleg van de Afsluitdijk, zoals de ramp
van 1953 dat zou worden voor de Deltawerken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De NOS had het Woudagemaal, het oudste nog werkende
stoomgemaal in Nederland, als locatie voor het programma gekozen. Voor de
gelegenheid had men de enorme machinehal met blauwe en oranje spots fraai uitgelicht.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een professor uit Delft was ingehuurd voor de uitleg over de
dijkbeveiliging.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Dat was een hele
knappe, voor Delft een hele knappe</i>, zong Jaap Fisher 50 jaar geleden al.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De man had zijn teksten goed voorbereid en hij deed
zichtbaar zijn best om tussen zijn antwoorden door te ontspannen. Niettemin
stond hij er stijfjes bij, alsof de NOS hem aan de grond had vastgeplakt. Hij
wist ook niet goed waar hij zijn handen moest laten. Wellicht dat de regisseur daarom
voortdurend schakelde naar de schitterend verlichte turbopompen en vliegwielen.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De NOS had nog een enquete gehouden, waaruit bleek, dat een
groot deel van de Nederlanders op het gebied van de waterveiligheid een groot
vertrouwen in de overheid heeft. Toch maakt men zich, vanwege de
klimaatverandering en de zeespiegelstijging, zorgen over de toekomst. Een
meerderheid zei onvoldoende geïnformeerd
te zijn over wat te doen bij wateroverlast. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De overheid wil dat de burgers zich meer bewust zijn van de
risico’s, zodat zij zelf voorbereidingen kunnen treffen. De kijker werd
verwezen naar <a href="http://www.overstroomik.nl/">www.overstroomik.nl</a>.
Daar kan je bijvoorbeeld voor elke plaats opzoeken hoe hoog het water bij een
dijkdoorbraak komt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik kreeg nu sterk de indruk dat het eigenlijke doel van de
uitzending hiermee boven water kwam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De risico’s zijn weliswaar erg klein, zei de professor, maar
mochten de dijken doorbreken dan is de schade aanzienlijk. Hij liet nu zijn
schouders er een beetje bij hangen. Alsof hij zich persoonlijk verantwoordelijk
voelde. Ik begon me opeens te ergeren aan die feestelijke verlichting.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarna zagen wij opnamen van het Willem van Noortplein in
Utrecht. Passanten konden door een ingenieuze bril bekijken hoe het plein er na
een dijkdoorbraak uit zou zien. Het water staat er dan één meter hoog. Daar schrok ik toch wel van. Het betekent
namelijk dat ook ons huis een meter in het water zal staan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na de uitzending raadpleegde ik voor de zekerheid
overstroomik.nl. Daar verscheen na het invullen van de postcode een mededeling
die niet mis te verstaan is: <i>Ja, je
overstroomt maximaal 1.0 meter. Je hebt een kans van groter dan 10% dat jij dit
in je leven meemaakt. Dat kan ook morgen zijn.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Blijkbaar was de site al op de hoogte van mijn leeftijd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Van de professor had ik gehoord, dat de meeste dijken in
Nederland al voorbereid zijn op een zeespiegelstijging van 1 meter en dat de
kans op een dijkdoorbraak op 1% in de 100 jaar wordt geschat, maar de website
lezend begreep ik dat de gevaren veel groter zijn. En dat terwijl Nederland de
meest veilige Delta ter wereld wordt genoemd!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik bedacht dat we gelukkig nog een aardige voorraad
kidneybonen, pastasauzen en hagelslag in de kelder hebben staan. Het kattenvoer
zou ook nog wel eens van pas kunnen komen. Die voorraad moeten we dan wel naar
de zolder te verplaatsen. Het lijkt me immers niet zo prettig als we de blikjes
uit de kelder moeten opduiken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Electriciteit, gas, internet, alles valt uit bij een
watersnood. Ik besefte dat het hoog tijd
is om een overlevingspakket aan te leggen: transistorradio, zaklamp, kaarsen,
dekens. Het kan morgen al gebeuren. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar op dat moment was ik te ziek om actie te ondernemen. Ik
overstroomde en wilde alleen nog maar liggen. Maar dan in bed, zonder tv. Après
nous le déluge.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-57435861837246185752016-01-09T22:15:00.000+01:002016-01-09T22:15:20.856+01:00<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">EEN NIEUW JAAR<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is zondag 3 januari en het is mijn tijd om een rondje te joggen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op straat liggen her en der verdorde kerstbomen. De feestdagen zijn
voorbij, de kerstboom is de deur uit en de mensen gaan over tot de orde van de
dag. Of ze dromen alvast over de volgende vakantie. Verder zie ik overal niet-opgeruimde
overblijfselen van vuurwerk: lege dozen met zwartverbrande gaten en massa’s
verregende rode papierresten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De jaarwisseling is rustiger verlopen dan vorig jaar. In Utrecht gingen
slechts 37 auto’s in de fik. Dat geeft minder gewonden dan dat ontploffende
vuurwerk, dus dat scheelt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ren weg van de koelkast die nog vol staat met restjes eten van de
feestdagen; weg van de broodtrommel waar nog wat rimpelige, hardgeworden oliebollen
liggen te wachten op een consument. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn gedrag is geheel in overeenstemming met de actuele sterreclames
die proberen te verleiden tot afvallen en sporten, inspelend op de goede
voornemens, die mensen maken aan het begin van het jaar.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ben niet zo van de voornemens. Als ik iets wil veranderen hoef ik
toch niet tot 1 januari te wachten? Elisabeth Kübler-Ross, de eerste seculiere
specialist in sterven, zei het al: leef elke dag alsof het je laatste dag is. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik hol naar Park Bloeyendael, een kleine oase van rust, ingeklemd
tussen twee snelwegen en twee vierbaans provinciale wegen. Hier kronkelen kleine
paadjes tussen elsen en rietland. Eenden en futen drijven bewegingsloos op het
water, merels schieten onder de doornhaag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In mijn hoofd hoor ik het opgewekte openingsdeel uit Bach’s cantate BWV
190 voor Nieuwjaarsdag: <i>Singet dem Herrn
ein neues Lied </i>( <a href="https://youtu.be/LHJmpZLSnxo">https://youtu.be/LHJmpZLSnxo</a>
). Eerst loven wij god en daarna vragen wij
zijn bescherming tegen Pestilenz en Krieg in het komend jaar. Allelujah! Zo
opgewekt mag het begin van het jaar wel zijn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op de maten van de muziek ren ik het nieuwe jaar in, niet wetend wat
het jaar gaat brengen. Maar een paar zekerheden zijn er in ieder geval.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik blijf zingen (‘ein neues Lied’) en schrijven en op 1 mei a.s.
eindigt mijn arbeidscontract. Dan heb ik nog twee jaar te gaan tot mijn
pensioen. Tenzij er nog tijdelijke baantjes of klusjes opduiken eindigt dan
mijn arbeidzaam leven. Joggend door Bloeyendael komt me dit eigenlijk als een
belachelijke gedachte voor. Pensioen? Dat is toch iets voor ouderen? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Ben je bang voor het zwarte gat?’, heeft men mij al meermalen gevraagd.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tot nog toe kon ik me geen voorstelling maken van het zwarte gat. Twee
jaar geleden heb ik al twee dagen ingeleverd. Die tijd heb ik zonder moeite
weer gevuld.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar stel dat ik, geheel vrij van verplichtingen, ’s morgens op sta en nog
niet weet wat ik die dag ga doen. Dan
lees ik eerst uitgebreid de krant, gooi een wasje in de wasmachine, maak een
puzzeltje, doe een boodschap, ruim wat troep op en voor ik het weet is het
avond en vraag ik me af, wat ik eigenlijk gedaan heb die dag. Dat lijkt me niet
erg bevorderlijk voor de stemming en het zelfvertrouwen. Zou dat het zwarte gat
zijn?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Minder werken, dat heb ik al gemerkt, is in eerste instantie
aantrekkelijk. Niet meer zo hard lopen, dat is wel prettig. Wat ik nu doe kan
je eigenlijk al geen hardlopen meer noemen. Maar wie denkt dat je met meer
vrije tijd in een aanhoudende gelukzalige stemming terecht komt, een soort voorportaal
van de hemel, vergist zich. Of je je gelukkig voelt, is maar voor een klein
deel afhankelijk van de omstandigheden, las ik laatst nog. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Je moet er zelf iets voor doen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Komt hier toch een soort voornemen voor het nieuwe jaar om de hoek?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bezweet uithijgend rek ik op het bomenpad langs de Karel Doormanlaan
mijn spieren op. Met mijn hoofd omlaag wordt mij een kwalijke geur gewaar en
besef ik dat ik ook in dit nieuwe jaar weer eens in de hondenpoep getrapt ben. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik wens je een gelukkig nieuwjaar.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-49484504932706495222016-01-01T22:21:00.002+01:002016-01-01T22:21:41.630+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">SNOEIHARD<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De tuin is er klaar voor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fijn dat de winter nog even op mij gewacht heeft. Dat ik nog de tijd
kreeg om op te ruimen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ben eigenlijk niet zo’n tuinman. Ik ken de namen van de planten
niet, laat staan dat ik weet hoe ze
behandeld moeten worden. Maar snoeien en opruimen kan ik als de beste.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zonder aanziens des struiks of plants, groot of klein, inheems of
exotisch, kortwiek ik takken dat het een lieve lust is, trek ik dood blad en
zieltogende plantjes los en draai woekeraars de nek om.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zoals sommige mannen een opkikker krijgen van hout hakken, zo krijg ik
een kick van snoeien.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ons huisroodborstje, dat verdraaid niet bang is, kwam vorige week nieuwsgierig
kijken of er voor hem nog wat te happen viel. Midden in de tuin vierden een
groep dansende muggen bij voorbaat hun overwintering.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij de tuintrap zat een merel schuw om zich heen te kijken. Hij bleef
maar zielig op zijn plekje zitten, dat zag er niet goed uit. Pas toen ik
vlakbij kwam, hipte hij gehandicapt of
oud, weg om zich onder de trap te verstoppen. Ik overwoog nog even om hem in
een doos in de kamer te zetten, onder een warme lamp, temidden van vetbollen,
mueslireepjes en een kommetje water. Er zijn mensen die daar een liefhebberij
van maken. Maar zoals gezegd ben ik meer van het opruimen en het snoeien.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een paar dagen later heb ik de hulstboom maar eens goed onder handen
genomen. Deze hield de laatste jaren steeds meer zon tegen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik trok er een sombere decembermorgen voor uit en beloonde mijzelf
eerst met een nieuwe snoeischaar en snoeizaag. Ik hou van goed gereedschap.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn nieuwe, kromme zaag gleed als een mes door de boter. Ik begon
ervan te zingen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Terwijl ik de ene na de andere polsdikke tak afzaagde, vroeg ik me even
af, wie ik wel ben, dat ik zomaar zo’n weerloze boom van zijn ledematen mag
beroven. Het is toch een harde ingreep in de natuur. Dit soort vragen komt in
mij op sinds ik Trouw lees.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik stond bovenin de boom te wiebelen, met één voet in een smalle kruin,
de snoeizaag stevig in mijn hand. Ik vond dat ik wat moest zeggen. Fluisterend
sprak ik tegen de boom, dat het voor zijn bestwil is. Dat mijn haren en nagels
ook regelmatig geknipt worden. Dat hij (zij?) op deze manier gezond blijft en
volgend jaar weer veel besjes zal voortbrengen, waar de merels zo verzot op
zijn. Dat hij zo zieke merels er weer bovenop kan helpen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vervolgens zaagde ik nog wat hoge, jonge takken weg. Het zal wel niet
in het handboek van de snoeigoeroe staan, maar meer zon in de tuin geeft andere
planten weer een beter leven. De een zijn dood is de ander zijn brood, dat is
de natuur.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Beneden me was de tuin nu één schitterend bed van verse hulsttakken
geworden. Met wat kerstballen en lichtjes erin zou het een megakerststukje zijn.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Weer met beide benen op de grond was ik nog tijden bezig om alle takken
te strippen en op zo’n breedte af te zagen, dat zij in een Toyota Yaris Hybride
konden worden afgevoerd. Er zijn lijkwagens van mindere kwaliteit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het hoekje van de tuin, waar het roodborstje huist, viel mijn oog
opeens op een zwart hoopje op de grond. De merel, die een paar dagen daarvoor
onder de trap was gehipt, lag er levenloos op zijn zij, het oogje gesloten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tja, ook vogels gaan dood, al zijn we er veelal niet getuige van. Ik
hoopte nog wel, dat hij niet door onze kat of een van zijn collega’s naar de
andere wereld was geholpen. Maar dat soort gedachten is zinloos. Ik deed wat ik
op dat moment nog kon doen: ik pakte de spa, groef een klein gat in de grond en
schoof de merel daar voorzichtig in. Het was of ik daarna iets heel plechtigs
deed, toen ik de overblijfselen met aarde bedekte. Een leven was voorgoed
voorbij. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nu al het snoei- een tuinafval is afgevoerd, kijk ik iedere dag weer met
tevreden gevoel de tuin in. Wat kan zo’n tuin er prachtig uitzien als ie
opgeruimd is. Een waar genot! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Laat de winter nu maar komen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-24507448663774415592015-12-26T11:58:00.000+01:002015-12-26T11:58:04.897+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">KONIJNEN EN ZOGGEDIJSELS<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het was in ons
gezin vroeger een vanzelfsprekendheid. De kinderen hielpen mee met allerlei
werkzaamheden: de vaat drogen, schoenen poetsen, op zaterdag het erf rijven, in
de herfst stoofpeertjes schillen. Elke zondagmiddag telden we de centen,
stuivers en dubbeltjes, die mijn vader die ochtend in de kerk in het zakje met
de lange stok had opgehaald. En in de winter liep ik door weer en wind en in
het donker naar ons voormalig kippenhok om de kolenkit bij te vullen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarnaast was het
mijn taak om een paar konijnen te verzorgen. Ik was niet zelf op dat idee
gekomen. Wellicht dachten mijn ouders dat het stimuleren van verzorgende
kwaliteiten bij mij geen kwaad kon. Er kunnen ook andere redenen hebben
gespeeld.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De twee langoren zaten
in één hok, maar van elkaar gescheiden door een tussenschot. Waarom ze niet bij
elkaar mochten komen, heb ik me toen nooit afgevraagd. Ik wist niet of het mannetjes
of vrouwtjes waren. Voor mij waren het gewoon konijnen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Elke week moest
het hok schoongemaakt worden. Daar had ik een grondige hekel aan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De stank van de
konijnenmest was nog tot daar aan toe. Ik rook in het dorp wel vaker luchtjes
van dieren en mest. Vervelender was, dat ik na het verwijderen van het gaas voortdurend
moest opletten, of niet een van de konijnen van de gelegenheid gebruik zou
maken om te ontsnappen. Zie dan zo’n beest nog maar eens te pakken te krijgen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik was bang voor
de onverwachte bewegingen van de beesten. Waarschijnlijk waren de konijnen op
hun beurt bang voor die grote schop die opeens hun eetkamer annex wc
binnenkwam. Zo hielden we elkaar gevangen in een gezamenlijk verbond. Er is er
nooit een ontsnapt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0zo6AKwUer5Vo1pT5A6w1IEK4qtQiQOHQ6AIrWwfPhadTJnloCtteGuALhnyPbzXoR47pM3v1QE99acGstcna5cTVv_5M7vKH8zikiyxhAhZf-tyHRT6BSP1fIwTl2Xgao8841rgLhIT/s1600/konijnen.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0zo6AKwUer5Vo1pT5A6w1IEK4qtQiQOHQ6AIrWwfPhadTJnloCtteGuALhnyPbzXoR47pM3v1QE99acGstcna5cTVv_5M7vKH8zikiyxhAhZf-tyHRT6BSP1fIwTl2Xgao8841rgLhIT/s320/konijnen.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik kweet mij
nauwkeurig en liefdevol van mijn taak. Het was weinig werk. Voer was er rond
ons huis in voldoende mate aanwezig. Het
gras groeide zelfs onder het hok. Ik hoefde niet met een zeis op pad om in de
bermen langs de openbare weg een dagvoorraad bij elkaar te halen, zoals ik semiprofessionele
konijnenfokkers met alpinopet regelmatig zag doen. Die hadden dan ook
flatgebouwen met konijnen te voeden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik gaf mijn langoren
het liefste zoggedijsels<a href="file:///C:/Users/Gebruiker/Documents/arnold/verhalen/2015/151225%20konijnen%20en%20zoggedijsels.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Daar waren ze dol op. Ik
mocht er graag naar kijken hoe ze aanvielen op hun verse groenvoer. Al zat er
maar één zoggedijsel tussen een berg gras, dan nog haalden ze dat blad er
onmiddellijk uit en aten dat als eerste op. Dat zou ik nooit doen, dacht ik dan.
Ik bewaarde het lekkerste eten altijd tot het laatst. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een week voor de
Kerst kwam de olieboer uit ons dorp een van de konijnen halen. In zijn vrije
tijd had de olieboer namelijk een bloeiende praktijk als dierenviller. Zijn kwaliteiten op dit gebied waren wijd en
zijd bekend. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En zo geschiedde het dat er met de Kerst bij ons een konijnenbout in de
braadpan lag. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik at niet mee. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Niet omdat ik
ontdaan was dat die gulzige knager, die mij met zijn grote ogen vaak zo
verwachtingsvol aangekeken had, opeens was veranderd in een braadstuk. Ik heb
geen traan gelaten om het konijn, terwijl ik toch om het minste of geringste kon
huilen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bij onze buren ging
er eens een kip in de pan, die het hele jaar voor hun raam achteruitlopend de
kale grond had afgezocht. Bij hen at de buurvrouw niet mee. Ze was er getuige
van geweest dat de kip een kleine kikker had verorberd. De vorm van het beestje
was nog enige tijd zichtbaar geweest in de hals van de kip.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik vond het
opdienen van konijn of kip de normaalste zaak van de wereld. Maar ik at niet
mee, omdat ik konijn niet lustte. Ik vond de geur van konijn zoveel vreemder
dan de zaterdagse geur van draadjesvlees, gebakken in de bleu band.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br clear="all" />
</span><hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="file:///C:/Users/Gebruiker/Documents/arnold/verhalen/2015/151225%20konijnen%20en%20zoggedijsels.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 10pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Dialect
voor paardenbloem. Het Meertens Instituut houdt onder meer een databank bij van
volksnamen voor planten. Het woord zoggedijsel (zoggedeisel) staat vermeld voor
de plaatsen Benschop en Oud-Maarsseveen, beide met het jaartal 1945. Vleuten,
het dorp van mijn jeugd, ligt zo’n beetje in het midden tussen deze West-Utrechtse dorpen. Misschien
is het woord zoggedijsel wel het enige dialectwoord, dat ik uit mijn jeugd heb
meegenomen.</span><o:p></o:p></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-40920257843813989682015-12-19T14:55:00.001+01:002015-12-19T14:55:28.880+01:00<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">EEN SERIEUZE KWESTIE<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik heb eens een vijftiger horen zeggen: “als ik 75 ben, dan heb ik lang
genoeg geleefd. Dan is het mooi
geweest”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wie niet wil afwachten tot de dood hem overkomt, moet zelf actie
ondernemen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het aantal verzoeken om euthanasie vanwege ‘een voltooid leven’ is erg
klein, maar het neemt wel toe. Het gaat bijvoorbeeld om ouderen die blind zijn
of in een rolstoel zitten en die afhankelijk zijn van de hulp van anderen. Of
het gaat om mensen die door lichamelijke beperkingen nauwelijks meer het huis
uit komen en zich erg eenzaam voelen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wil je in zo’n geval hulp, dan wend je je in Nederland tot een arts.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Veel artsen hebben moeite met euthanasie vanwege een voltooid leven.
Het gaat immers niet om een patiënt, die ondragelijk lijdt en niet lang meer te
leven heeft. Strikt genomen valt de vraag om euthanasie vanwege een voltooid
leven niet binnen de regels van de wet. Het is niet alleen of zelfs maar in
beperkte mate een medische vraag. Moet een arts dan beoordelen of dat leven nog
de moeite waard is?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Columnist en geriater Bert Keizer spreekt in Trouw zijn twijfel
hierover uit. Tegelijkertijd vraagt hij zich af: ‘aan wie moet zo iemand het
dan vragen?’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een terechte vraag, al zou hieronder de gedachte kunnen liggen, dat er
dan een andere hulpverlener klaar moet staan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een oplossing voor dit probleem werd in 1991 voorgesteld door de jurist
Drion: een pil, waarmee mensen van 75 jaar en ouder in staat worden gesteld om
op humane wijze en op een zelfgekozen tijdstip een einde te maken aan hun leven.
Zo’n middel versterkt de autonomie van ieder mens en verkleint de
afhankelijkheid van artsen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De Nederlandse Vereniging voor Vrijwillig Levenseinde (NVVE) wil gedurende
drie jaar een proef met de verstrekking van een levenseindepil. Doel van de
pilot is om te bepalen onder welke voorwaarden deze pil verstrekt zou kunnen
worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tegenstanders zeggen, dat het beter is om angst, somberheid of
eenzaamheid aan te pakken en dat het verlangen naar de levenseindepil voortkomt
uit angst voor aftakeling en pijn. Lijden hoort bij het leven en je moet niet proberen
om via euthanasie daaraan te ontkomen. Bert Keizer vindt dit argument
‘bloedlink’. ‘Ik ken op de eerste plaats niemand die erin slaagt om te leven
zonder te lijden en zou niet durven zeggen, dat daar aan het eind nog een
bepaalde portie bij moet om de zaak netjes af te ronden’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik vraag me af wat de rol van de familie gaat worden als er zo’n pil is.
Hoe zou het voor nabestaanden zijn als
moeder tijdens een eenzame kerst in haar eentje besloten heeft om er tussenuit
te piepen? Zouden ze zeggen: ‘ze was oud en wijs genoeg’?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Omgekeerd zou je je ook kunnen voorstellen dat familieleden, voor wie
de verzorging van moeder thuis te zwaar wordt, een proefballonnetje oplaten
over die pil. Of erfgenamen die het geld hard nodig hebben. Of een ziekenhuis,
dat door zijn budget voor behandelingen heen is. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Econoom de Kam stelde laatst vast, dat de pil van Drion de zorg
betaalbaar kan houden: ‘Het klinkt cru, maar wanneer ouderen in de toekomst
vaker voor een zelfgekozen einde opteren, blijft de zorg voor wie zo’n pil
afwijzen beter betaalbaar’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kunnen we dan nu vast even noteren wie zich wil opofferen? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zou er een levenseindepil zijn, dan nog zou ik niet de neiging hebben om
er al vast een te reserveren. Ik weet absoluut niet hoe ik in het leven sta als
ik 75 ben (als ik dan nog leef, ik klop het maar even af). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toen mijn moeder 98 was, zei ze vaak: ‘ik hoop dat je ook zo oud mag
worden’, om er na een paar tellen aan toe
te voegen: ‘in goede gezondheid’. De
definitie van wat goede gezondheid is, had
zij in de laatste tien jaar van haar leven dramatisch aangepast. Terwijl haar
geheugen haar ernstig in de steek liet, haar oren en ogen sterk achteruit waren
gegaan en zij in een instelling een zittend bestaan leidde in afwachting van de
volgende maaltijd, wilde ze nog wel 100 jaar worden. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik weet niet of zo’n aanpassing mij </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">zou lukken.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-34926089519025435032015-12-12T18:47:00.002+01:002015-12-12T18:47:55.504+01:00<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>BARMHARTIGHEID</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik moet het eerlijk bekennen. De tijd heugt mij niet dat ik voor het
laatst een daad van barmhartigheid heb verricht. Dat iemand mij complimenteerde
met mijn barmhartigheid. Of dat ik ’s avonds in bed lag en met een groot gevoel
van tevredenheid kon vaststellen, dat ik me die dag weer eens van mijn meest
barmhartige kant had laten zien.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe vaker ik het woord schrijf, hoe meer ik overigens ga twijfelen over
wat barmhartigheid nu werkelijk inhoudt.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Barmhartig wordt in Van Dale omschreven als: medelijden hebbend,
genadig. Het gaat over compassie, liefdadigheid en de behoefte om hulp te
verlenen aan de mens in geestelijke of lichamelijke nood. Kortom, goed doen in
sociale zin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als ik dit zo lees heb ik gelukkig nog wel wat barmhartigheid in huis.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Deze week heb ik onze poes, die heel blasé zijn verfijnde en peperdure
vleesgerecht had laten staan, een soort leverpastei dat wij vijftig jaar
geleden op ons brood aten, geen schop voor zijn kont gegeven, maar
vergevingsgezind opnieuw een bordje met een andere delicatesse voorgezet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De directeur die mij wilde ontslaan en mij tegen alle regels in wilde
afschepen met een fooi is voor mij nu een hardwerkende man, die vecht voor het
voortbestaan van zijn instelling.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik kan dus best barmhartig zijn. Nu ik de betekenis goed ken, zie ik
dat er eigenlijk elke dag wel momenten van barmhartigheid zijn. Ik heb het veel
meer in mij dan ik zelf ooit beseft heb. Sterker nog, je zou kunnen zeggen, dat
mijn leven in het teken staat van barmhartigheid. Van jongs af aan heb ik gegeven
aan de missie en andere goede doelen. Ik heb een tijdlang medelijden gehad met
arbeiders. Vervolgens heb ik mijn hele loopbaan in de geestelijke
gezondheidszorg gewerkt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Bovendien weet ik goed wat genade is. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als ik vroeger op het schoolplein een ruzie op fysieke wijze had
beslecht en als overwinnaar boven op een ander kind zat, met mijn handen stevig
zijn polsen tegen de grond duwend, liet ik hem daarna straffeloos gaan, maar
niet dan nadat hij mijn lesje woord voor woord had herhaald: <i>Genade – Chocolade; Citroen – Ik zal het
nooit meer doen.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik bevind mij hierbij in een goede familietraditie. Een neef van mijn
vader, dr. Henri van Rooijen O.S.C., is er in de vorige eeuw in geslaagd om een
boek van 148 pagina’s vol te schrijven over De Genade, nu een standaardwerk
over dit onderwerp in het Nederlandse taalgebied. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik zal daarom niet versagen, nu de paus deze week een Buitengewoon
Heilig Jaar heeft geopend, dat in het teken zal staan van de Barmhartigheid.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een Heilig Jaar of Jubeljaar in de katholieke kerk heeft als doel om
extra aandacht te vragen voor een thema. Vaak is het voor de kerk ook een
manier om geld te verdienen. Ooit werd er eenmaal per vijftig jaar zo’n Heilig
Jaar gevierd. In de vorige eeuw was dat al een keer in de vijfentwintig jaar.
Paus Franciscus gooit er nu nog een schepje bovenop. Hij heeft het tempo van
deze tijd goed aangevoeld. We worden uitgenodigd om door de Heilige Deur de St.
Pieter te betreden. Daarmee kunnen we voor onszelf of voor anderen een aflaat
verdienen, een kwijtschelding van de straf voor de zonden. Om het ons makkelijk
te maken mogen we godzijdank ook de Augustinuskerk in Utrecht binnenlopen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het Jubeljaar lijkt mij een goede reden om een persoonlijk actieplan
Barmhartigheid op te stellen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik denk er bijvoorbeeld aan om niet meer kwaad te spreken over
dirigenten die verkeerde keuzen maken. Ik zal geen stompen meer uitdelen aan
fietsende middelbare scholieren, die mij in rotten van vier de berm inrijden.
Ik ben ook niet van plan de brandslang te richten op onze achterburen als zij
weer eens voor de vijfde keer in één week een disco-met-openstaande-deuren
houden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Omgekeerd hoop ik dat anderen zich liefdevol over mij zullen ontfermen,
mocht ik eens van het rechte pad zijn afgeraakt. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik roep bij deze iedereen op om het offensief van Barmhartigheid te
volgen. Anders verdwijnt met het toenemend individualisme niet alleen het woord
barmhartigheid, maar ook de deugd zelf.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-46628106721881227022015-12-05T00:07:00.003+01:002015-12-05T00:07:55.869+01:00<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">DIE DAG<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Brian Hyland, zegt die naam nog iets?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">One, two, three, four,
tell the people what she wore?<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Brian Hyland was een Amerikaans tieneridool. Hij scoorde in
1960 zijn eerste en enige nummer 1 hit met <i>Itsy
Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik was acht jaar en zong het refreintje mee, zonder te
beseffen wat de tekst betekende. Ik wist nog wel, dat een bikini een tweedelig
badpak was. Maar op die leeftijd had ik geen bijzondere belangstelling voor meisjes
of hun badkleding. Al hing er iets geheimzinnigs om heen, sinds mijn moeder
boos was uitgevallen toen mijn zus ’s zomers in de teil twee kaatseballen onder
haar badpakje had gedaan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Enkele jaren later probeerde ik samen met een vriendje via
een openstaand raam van een bouwkeet een foto van een pin-up van de muur te
halen. We wisten dat stoere jongens zulke plaatjes hadden en stoere jongens
wilden we zijn. We werden in onze pogingen gestoord door een gepensioneerde
metselaar die elke avond op zijn Mobyletje door de nieuwbouw cirkelde om
avontuurlijke jongens te verjagen (‘Scheer je weg! Niet op dat verse werk!’). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het duurde nog tot mijn 13<sup>e</sup> voor de vonk van het
vrouwelijk lichaam daadwerkelijk oversloeg. Die
dag herinner ik me precies. Ik keek op school schuin achterom en zag M in
de rij naast mij voorovergebogen over haar tafel geleund. Op dat moment vielen
mij onder haar blauwwitte wintertrui de welvingen op. Het was of er een
bliksemschicht door mij heen ging. Ik was me er niet eerder bewust van geweest,
niet bij M, ook niet bij andere meisjes. Of beter gezegd: ik had wel rondingen gezien,
maar er nooit wat bij gevoeld. Ditmaal voelde ik van alles door elkaar:
verwondering, bewondering, sprakeloosheid, verlegenheid en opwinding. Ik was
aangenaam onthutst. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanaf dat moment wilde ik bij haar in de buurt zijn. Ik wilde
dat ze naar mij keek, ik verlangde naar haar aandacht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Van huis uit heb ik niet meegekregen hoe je dat moet
aanpakken. Ik had geleerd om mijn hoofd te gebruiken. Gevoelens diende je te
onderdrukken. Mijn voorzichtige avances werden door M op gelijke wijze beantwoord.
In de kerstvakantie speelden we boerenbridge. Er waren nog twee klasgenoten
bij. Ik deed mijn uiterste best om te winnen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Geleidelijk kwam het besef dat we iets met elkaar hadden, al
spraken we dit niet uit. We gingen samen naar zwembad den Hommel. Ik was op
mijn 13<sup>e</sup> klein van stuk, ik had de baard nog niet in de keel. Als
een speels jongetje duwde ik haar onverwacht
in het water om daarna als een stoere knaap haar uit het water op de kant te
trekken. Dat bood mij enige inkijk in haar badpak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We gingen samen naar de kermis. Brian Hyland was al lang
weer vergeten. That Day van the Golden Earrings schalde rond de cakewalk. Het bleek haar favoriete
nummer. ‘O, Arnold’, riep ze in extase uit en ze kneep hard in mijn hand. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">We liepen hand in hand over de kermis. Ik hield haar hand
ongemakkelijk en gespannen vast. Maar ik durfde niet los te laten. We
passeerden een klasgenoot van mijn lagere school. Ik wist niet goed waar te
kijken. Het liefst was ik op dat moment met hem door de cake-walk gaan rauzen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er volgde een zomervakantie waarin M en ik elkaar niet
zagen. Zo onmerkbaar als het was aangeraakt, zo onmerkbaar kwam er weer een
einde aan de relatie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op de lagere school had ik ook vriendinnetjes gehad. Zelfs
in de periode dat jongens alleen met jongens spelen had ik een vriendinnetje op
mijn verjaardag uitgenodigd. Dat was de juffrouw van mijn klas opgevallen. Ik
had met I gearmd gelopen. We speelden dat we een stelletje waren. Er was geen
gevoel bij. We hadden het afgekeken van anderen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ditmaal waren de hormonen aan het werk geweest. De warme
gevoelens kwamen diep van binnenuit. Ik kon ze niet onderdrukken. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De hormonen zouden daarna nog vaker opspelen. Maar nooit meer
was er die vreemde mengeling van gevoelens als op die dag dat ik schuin
achterom naar M had gekeken.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-15923402418482939922015-11-28T19:10:00.000+01:002015-11-28T19:10:04.869+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>STRIJD VOOR
RECHTVAARDIGHEID </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De beschikking van de Raad van Beroep d.d. 16 september 1974
eindigt met:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“RECHT DOENDE IN NAAM
DER KONINGIN!<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Verklaart het door
opposant gedane verzet niet-ontvankelijk”.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De opposant was ik en mijn verzet gold de beslissing van het
Sociaal Fonds Bouwnijverheid om de ziektewetuitkering te beëindigen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik werkte vanaf september 1973 als leerling-timmerman in de
werkplaats van aannemer Versteegen. Ik had mijn studie psychologie onderbroken
omdat ik iets met mijn handen wilde doen en omdat ik vanuit politieke idealen
wilde weten hoe het leven van een arbeider eruit zag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op dinsdag 5 maart 1974 moest ik twee vrachtwagens lossen.
Ik reikte de platen multiplex hoog boven mijn hoofd aan aan Kees, die ze op de
halfopen zolder boven de werkplaats opstapelde. Na een half jaar timmeren waren
mijn studentenspiertjes behoorlijk getraind, maar tegen zoveel tilwerk bleek
mijn rug niet bestand. Ik kon de volgende ochtend geen kant meer op en meldde
mij ziek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na een week kwam ik bij de controlearts. Die ging er
kennelijk van uit, dat elke klacht gesimuleerd was, tenzij je het tegendeel kon
bewijzen. Dat lukte mij niet en dus werd ik weer aan het werk gestuurd. Omdat
zelfs het optillen van een kop thee pijnlijk was, bleef ik nog een weekje thuis. Daarna meldde ik mij weer op
het werk. Toen men mij moeizaam het hout tussen de schaafbank door zag
schuiven, was het advies: ‘Ga jij maar weer naar huis, jochie’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat ik geen ziekengeld ontving, vond ik niet het ergste.
Maar ik was woest op de keuringsarts vanwege zijn gebrekkig onderzoek.
Strijdbaar als ik in die dagen was wendde ik mij tot de juridische afdeling van
het NVV, mijn vakbond. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De ontvangst was koel. Men was nog niet geheel ingesteld op
studentikoze types die uit vrije wil bouwvakker waren geworden. De adviseur
keek me afstandelijk aan en stelde dezelfde wantrouwige vragen als de
controlearts. Alsof hij me een gunst verleende zei hij tenslotte afgemeten dat
hij aan het Sociaal Fonds een voor beroep vatbare beslissing zou aanvragen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Half mei diende ik ‘<i>persoonlijk</i> te verschijnen om precies 15.00 uur namiddag
bij P.H. van Setten, orthopedisch chirurg’. Mijn klachten waren op dat moment nagenoeg
verdwenen. De specialist stond daarom voor de moeilijke taak om te beoordelen
of ik twee maanden eerder arbeidsgeschikt was geweest.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het zat mij niet mee met de instanties die ik op mijn tocht
naar rechtvaardigheid tegenkwam. Ik schreef later, dat ‘de deskundige P.H. van
Setten de klager meermalen onderbrak en niet uit liet spreken’. Ik was derhalve
‘niet in de gelegenheid geweest om mijn bezwaren mondeling toe te lichten’,
zoals de beschikking vermeldde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het medisch rapport wordt gesproken over
spierhypertonieën, periostalgieën, geringe scoliose en lordose zonder
degeneraties en matige pedes plano valgi. Daarnaast staat vermeld, dat
‘getroffene op slechte klompschoentjes liep’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op 21 mei nam de Raad zonder slag of stoot de conclusie van
de orthopeed over dat ik op 18 maart in staat was geweest om mijn werk te
verrichten. Mijn gemachtigde bij de vakbond stelde mij op de hoogte. Desgevraagd
liet een assistent weten ‘geen enkele mogelijkheid te zien om in verzet te
gaan’. Maar als ik dat echt zo graag wilde, stond het mij natuurlijk vrij om
zelf beroep aan te tekenen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tot dan toe had ik mijn gang langs de instanties nog kunnen
zien als een aardig spel. De botte weigeringen om naar mij te luisteren en de
gemakzuchtige oordelen brachten op dat moment in mij een donquichot-achtige
verbetenheid naar boven. De rechtvaardigheid moest zegevieren. De bond had ik niet
meer nodig. Ik tekende zelf beroep aan en vroeg om ‘de zaak ter zitting te
behandelen’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn voorbereiding was uiterst degelijk. Op alle onderdelen
had ik een steekhoudend verhaal. Ik had de huisarts aan mijn zijde. Kortom, ze
zouden van goeden huize moeten komen om mijn argumenten van tafel te vegen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Strijdvaardig parkeerde ik mijn fiets voor het gebouw van de
Raad. Ik werd binnengelaten in een zaaltje. Achter een hoge balie zaten drie
heren in toga. Eenzaam tussen de vele lege stoelen hield ik mijn betoog. Ik
kreeg ditmaal ruim de tijd om mijn bezwaren toe te lichten. De blikken van de
raadsheren varieerden van lichtelijk geamuseerd tot bewonderend.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Direct na afloop hoorde ik dat mijn verzet niet-ontvankelijk
was, louter en alleen omdat ik niet binnen de gestelde veertien dagen beroep
had aangetekend. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De vakbond had mij pas na vier weken op de hoogte gebracht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Nu begreep ik waarom de bond geen enkele mogelijkheid meer
zag. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is nog een wonder, dat ik mijn hele werkende leven lid ben
gebleven van de vakbond.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-42202349172389274182015-11-21T20:02:00.000+01:002015-11-21T20:02:00.425+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>HET NIEUWE FIETSEN</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Utrecht wil het autoverkeer in de binnenstad terugdringen en
het fietsen bevorderen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fietsen is immers schoon en gezond. Vanuit de meeste wijken
fiets je binnen het kwartier naar het centrum. Een fiets is niet alleen een
makkelijk en goedkoop vervoermiddel. Je kunt ook je conditie trainen op de
fiets. Je kunt kinderen in laadbakjes naar school brengen en je spullen verhuizen
met een bakfiets. En wie wil er nu niet gezellig bier drinken op de fiets?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het stimuleren van het gebruik van de fiets lukt in Utrecht
aardig goed. Wat heet. Tussen 7.00 uur en 19.00 uur rijden meer dan 100.000
fietsers door de binnenstad. 37.000 Mensen fietsen per dag over het Vredenburg.
Ik weet niet of we er blij mee moeten zijn, maar de drie drukst bereden
fietspaden van het land liggen in de stad Utrecht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Utrecht wil, aldus het gemeentelijk actieplan <i>Utrecht fietst</i>, een stad zijn met een
comfortabel en uitgebreid fietsnetwerk, waar iedereen veilig kan fietsen. Bij
de inrichting van de openbare ruimte krijgt de fiets voorrang. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Jaren geleden al werd geëxperimenteerd met een straat, waar
auto’s en bussen achter de fietsen moesten aansluiten. Het bleek geen succes,
de tijd was er nog niet rijp voor. Nu wordt een proef gedaan met een groene
golf voor fietsers door middel van ledlampjes in het fietspad.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Utrecht streeft erna om <i>wereldfietsstad
</i> te worden. Als je er al jaren niet
in slaagt om het fijnstofgehalte in de lucht binnen de normen te houden, dan
kan je inderdaad maar beter andere doelen stellen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het succes van het fiets kent zijn schaduwzijden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tijdens de spits ontstaan op de hoofdroutes files van
fietsers. Veel fietsers vertonen anarchistisch gedrag. Wij fietsers zijn gewend
onze eigen regels te volgen. We rijden tegen de rijrichting in, fietsen door
rood, telefoneren op de fiets of voegen zonder uit te kijken vanaf de stoep in.
Zo ontstaan chaotische verkeerssituaties. Het aantal verkeersongevallen daalt,
maar het aantal ongelukken waarbij een fiets betrokken is stijgt. Aanrijdingen
van twee fietsen nemen toe. Onlangs is in Utrecht een bejaarde fietser na zo’n
aanrijding overleden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het grootste probleem is echter de parkeeroverlast. Waar je
ook kijkt, zie je massa’s geparkeerde fietsen. Zeker rond het station is de
openbare ruimte één grote stapeling van fietsen. En wil je je fiets daar neerzetten,
dan is er nergens een plekje te vinden. Je vraagt je af waar al die fietsen
vandaan komen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRVcp-bHKd2D1i8lyfDfleCPiuIZtUIZjTVbEju7_nyxpLFwfzi6QpzibLpHb8ZOCoBUKVkWYKby9JVfVVR1ByzuJsvvNIPZe1EPZrpgXVG661ggxQfqWNn2fEs5n8sHLB8gT68chdRJ6x/s1600/Fietsenstalling.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRVcp-bHKd2D1i8lyfDfleCPiuIZtUIZjTVbEju7_nyxpLFwfzi6QpzibLpHb8ZOCoBUKVkWYKby9JVfVVR1ByzuJsvvNIPZe1EPZrpgXVG661ggxQfqWNn2fEs5n8sHLB8gT68chdRJ6x/s320/Fietsenstalling.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er wordt wat afgeteld in dit land, dus heeft ook iemand
geturfd, dat op drukke plekken in de binnenstad 70% van de fietsen de hele dag
niet van zijn plaats komt. Sommige fietsen komen maandenlang niet van hun plek.
Die worden weesfietsen genoemd.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De gemeente doet er alles aan om de problemen aan te pakken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er zijn meer dan 6000 fietsparkeerplekken bij het station.
Volgend jaar komen er nog 3500 bij en in 2018 wordt een fietsenstalling met een
capaciteit van 12.500 plekken geopend. Inderdaad, de grootste fietsenstalling
ter wereld. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de binnenstad beheert U-stal in opdracht van de gemeente een
groot aantal bewaakte fietsenstallingen. In de bewaakte fietsenstallingen kan
je de eerste dag gratis parkeren. Echt gratis kan het natuurlijk niet zijn. Er
is altijd iemand die betaalt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er zijn daarnaast Pop Up Parkings in het leven geroepen. Dit
zijn mobiele stallingen die op piekmomenten kunnen worden ingezet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vier maal per jaar worden de weesfietsen geruimd. Dan moeten
er dus functionarissen zijn, die fietsen beoordelen en als wees aanduiden. Daarvoor
moet je wel eelt op je ziel hebben.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daarnaast heeft de gemeente fietscoaches aangesteld. Zij
moeten op plaatsen, waar fietsen en brommers vaak verkeerd geparkeerd worden,
de burger verwijzen naar de dichtstbijzijnde parkeerplek. In zorg en welzijn is
de mantra dat ieder zijn eigen problemen moet oplossen. Voor het parkeren van
de fiets wordt hulp gefinancierd.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wij fietsers zijn gewend om onze fiets te parkeren voor de
deur waar we moeten zijn. Daar moet verandering in komen, vindt de gemeente. We
moeten toe naar een combinatie van fietsen èn lopen. Je parkeert je fiets in de
binnenstad op een fietsparkeerplek. Daarna loop je het laatste stuk naar je
bestemming. Daar kan ik me goed in vinden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het Nieuwe Fietsen, laten we het zo maar noemen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-85172689400255885352015-11-15T15:18:00.000+01:002015-11-15T15:18:05.465+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>MUZIKALE BEWEGING</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Soms betrap ik mijzelf er wel eens op.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dan sta ik te zingen in een ensemble en beweeg ik met mijn
bovenlijf om een noot die nadruk moet krijgen er mooi uit te laten komen. Die
beweging is overbodig, maar ze komt als vanzelf. Ik ben daar niet de enige in.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zo zag ik ooit een Tsjechische sopraan bij elke hoge noot beide
armen omhoog zwaaien, alsof zij gebaarde dat het publiek moest gaan staan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Van het door mij gewaarde oudemuziekensemble Vox Luminis
staat een opname-sessie op YouTube. Men zingt het vijfstemmige Lord rembember not
our offences van Henry Purcell. Het is een opname zonder publiek. Het ensemble lijkt,
onder aanvoering van de boomlange bas Lionel Meunier, bevangen door een virus
waardoor verschillende zangers om beurten door hun knieën zakken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://youtu.be/9wyEyszZ_s8">https://youtu.be/9wyEyszZ_s8</a>
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het is prachtig gezongen, dat wel.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Dirigenten kunnen er ook wat van.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik heb Ton Koopman nog nooit met een rustig bovenlichaam
voor een orkest zien staan of zitten. In beweeglijkheid wordt hij echter met
vlag en wimpel verslagen door Lars Ulrik Mortensen, de Deense barokdirigent, die
wapperend met zijn armen op de kruk achter het clavecimbel heen en weer
stuitert.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Vorig jaar zag ik Lars Ulrik Concerto Copenhagen dirigeren
in de Hohe Messe van Bach. Hij bewoog mee met elke Seufzer, draaide voortdurend
met beide handen hoog in de lucht en keek met open mond en pijnlijke blik alsof
hij zelf het leed van de wereld moest dragen. Toen hij na het laatste Donna
nobis pacem opsprong vanachter zijn kistorgel, met een vuurrood hoofd, zijn
handen omhoog gestrekt, de blik gepassioneerd naar de hemel gericht en zo een
tijdlang bleef staan, leek het even of hij klaargekomen was.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Waarom maken musici bewegingen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Beweging zorgt voor een doorgaande klank. Je helpt jezelf
bij het leggen van de juiste nadruk of het volgen van de maat. Een beweging
voorkomt het vastzetten van adem en spanning. Muziekdocenten laten hun
leerlingen vaak armbewegingen maken voor een mooi legato of kniebuigingen voor
het halen van een hoge toon. Die bewegingen sluipen ongemerkt de
uitvoeringspraktijk binnen. Het worden maniertjes om de spanningen van het
optreden te kanaliseren. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Voor anderen is de beweging
een uiting van de gevoelens die het muziekstuk oproept.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Deze week zag ik een optreden van het strijkkwartel Danel.
Voor de aanvang van het concert zagen we dat er voor de eerste violist een
extra brede pianokruk was neergezet. Dat was al een voorteken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Marc Danel bleek inderdaad een beweeglijk violist. Hij
schoof tijdens het spelen naar links en rechts en omhoog en omlaag. Regelmatig
leunde hij achterover en tilde zijn voeten van de vloer. Zijn
lievelingsbeweging was de opgeheven knie. In een uiterste poging om de noten zo
gevoelig mogelijk uit de snaren te halen hief hij een knie zover naar zijn
borst, dat de voet boven de andere knie zweefde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Op het hoogtepunt van Haydns strijkkwartet opus 20 nr. 5
trok hij zelfs beide knieën tegelijk in spreidhouding omhoog. Vanaf onze plek
op de tweede rij konden we goed zien dat het een mannetje was. Het was de
houding van een baby die verschoond moet worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Die aanblik leidde teveel af van de muziek. Daarom probeerde
ik mij op mijn gehoor te concentreren. Marc Danel maakte het ons echter niet
gemakkelijk. Zoals wel meer musici had hij ook nog eens de hinderlijke gewoonte
om voor een aanzet opvallend luidruchtig door de neus in te ademen. Zo werden
Haydns harmonische klanken gemengd met de geluiden van het optrekken van de
neus.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het tegenovergestelde komt ook voor.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">In het orkest van de Nederlandse Bachvereniging zag ik een
violiste, die onderuitgezakt met kromme rug op haar stoel zat. Tijdens het
spelen van de snelle Händelnootjes
staarde ze met de blik van een verstandelijk gehandicapte wezenloos naar
het plafond van TivoliVredenburg. Haar spel was prachtig.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Gods muzikale wereld kent rare kostgangers.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Als de muziek maar mooi is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-80295545294848350122015-11-07T23:42:00.002+01:002015-11-07T23:42:22.060+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b> BEELDEN UIT MIJN KINDERJAREN</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn jeugd is niet alleen vastgelegd op talrijke
gekartelde zwart-wit kiekjes, die met fotodriehoekjes zorgvuldig in
albums zijn geplakt. Mijn vader heeft ook filmopnamen gemaakt. Hij was op zijn
werk lid van een fotoclub en kon zo wel eens een filmcamera lenen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tussen 1955 en 1960 heeft hij ons gefilmd tijdens het
plukken van bessen, klimmend in bomen, voetballend op straat met neven en
nichten (zonder dat er ook maar één auto langskwam), op het klimrek voor de
kleuterschool, fietsend onder de poort van de Hamtoren in Vleuten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aanvankelijk zijn het zwart-wit opnamen, later kwam er kleur
bij. Het is op de beelden altijd mooi weer. Iedereen loopt in zijn zondagse
pak. Alsof het vroeger immer knus, gezellig en feestelijk was.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op een zonnige verjaardag met veel familie maakte mijn vader
opnamen in de tuin. Hij had bedacht dat het goed zou zijn als alle gasten één
voor één de voordeur uit zouden wandelen. Iedereen zou dan ontspannen en
natuurlijk in beeld komen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor alle ooms en tantes, die nog niet eens gewend waren aan
het poseren voor een fototoestel, bleek dit stukje lopen echter een enorme opgave.
We zien aarzelende tantes in de deuropening verschijnen (‘mag ik al
doorlopen?’) en omes die in straf marstempo, de armen stijf langs het lichaam
gehouden, de tuin in marcheren. Allen komen op geheel onnatuurlijke wijze, het
oog strak op de camera gericht, het huis
uitgelopen, in een onzekere parade alsof de hele wereld toekijkt. Onderwijl
schieten de kinderen uitgelaten hollend door het beeld.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na een aantal jaren filmen werden alle opnames aan elkaar
geplakt en beschikte mijn vader over een film van 15 minuten; een kwartier gezellige
familiebijeenkomsten en kinderspelletjes in fraai buitenweer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanaf dat moment werd er om de paar jaar bij ons thuis een
filmavond gehouden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In de voorkamer gingen dan de tafels en stoelen aan de kant.
Voor de schuifdeuren werd het grootste witte laken uit de linnenkast opgehangen,
met de strijkvouwen er nog in. Aan de andere zijde van de kamer werd de Naumann
trapnaaimachine een halve slag gedraaid, onder het Heilig Hartbeeld vandaan,
zodat daarop de geleende filmprojector geplaatst kon worden. Mijn vader schoof
een stapel DE-landenboeken onder de projector om de filmbeelden op de goede
hoogte op het doek te projecteren.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Mijn moeder vulde de koektrommel bij en vervolgens vulde de
kamer zich met familieleden uit het dorp. Als de koffie gedronken was en mijn
vader met de nodige moeite de projector aan de praat had gekregen, wat ook
nadat hij het apparaat al verschillende keren had geleend een probleem bleef,
kon dan eindelijk het sein gegeven worden om het licht van de grote lamp, in
het midden van de kamer, uit te doen. De projector begon snel ratelend zijn
omwentelingen te maken, een schel wit licht viel de donkere kamer binnen en wij
zagen onszelf in levende lijve op het laken voorbij schieten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na een paar vertoningen zat de lol vooral in de voorspelbaarheid.
Nog voordat ome Theo bij de tuinscene in de deuropening verscheen riep er dan
iemand: ‘Let op, daar komt ome Theo
weer’ en vervolgens lagen we plat van het lachen om zijn krampachtige loop. Bij
de scene van het ballen op straat kwam altijd maar weer Arie Hardijzer langsfietsen.
We kenden de man niet, maar hij werd door de filmavonden een vertrouwde gast.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Door een onbedoelde fout ergens in het productieproces was
er één gedeelte, dat in uiterste vertraging werd weergegeven. In dezelfde tijd dat
Sport in Beeld de doelpunten bij het voetbal in slow motion ging herhalen, zagen
we mijn broer tergend langzaam door de lucht zweven om telkens precies op het
goede moment de bal te vangen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aan het einde was er nog iets waar we altijd begerig naar
uitkeken.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De film werd dan weer op de oorspronkelijke spoel
teruggespoeld. Daarbij zagen we alle beelden in omgekeerde volgorde versneld
terug: nichten die in hoog tempo achteruit fietsten, ome Theo die stram
achteruit het huis in liep. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als de projector aan het einde door het losse stukje
celluloid een snel slippend geluid maakte en mijn vader haastig op zoek ging
naar hoe hij het apparaat weer kon stoppen, wisten we dat het vrolijk avondje
weer voorbij was.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2942095087371029376.post-31087167695120477992015-10-31T23:50:00.000+01:002015-10-31T23:50:42.804+01:00<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>DE SYNODEVADERS MAKEN
ZICH ZORGEN</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">273 waren zij in getal, de kardinalen en bisschoppen die
onlangs bijeen waren in Rome. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Op de foto’s in de krant zie je de paarse en rode kalotjes
feestelijk gemengd in onderhoudend gesprek met elkaar. De ketting met het
zilveren kruis hangt boven de brede, glimmend gekleurde sjerp die om de uitdijende
buik spant. Tussen alle grijze blanken schuift een jonge, donkere Afrikaanse
bisschop door. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Twee weken zijn de synodevaders bij elkaar geweest. Er waren
intensieve discussies. Meer dan 800 tekstvoorstellen werden besproken. Het
onderwerp van gesprek gaf daar alle aanleiding toe. De 273 mannen, bijna allen
bejaard en zonder uitzondering ongehuwd, lieten hun licht schijnen over <i>gezin en huwelijk</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat is natuurlijk volkomen terecht. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het gezin, de bakermat van een gezonde ontwikkeling, ligt
onder druk. In Nederland eindigt inmiddels 36% van de huwelijken in een
echtscheiding. Kinderen van gescheiden ouders bevolken meer dan gemiddeld de
wachtkamers van de hulpverlener. Het aantal vechtscheidingen neemt toe.
Echtscheiding wordt ‘overgedragen’. Kinderen van gescheiden ouders hebben als
volwassene vaker moeite om een relatie in stand te houden. De verhoudingen in samengestelde gezinnen worden ingewikkeld: ‘jouw
kinderen maken ruzie met mijn kinderen wie er met onze kinderen mag spelen’. Kinderen
vragen zich af welke van de vier oma’s dit weekend nu weer komt oppassen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pedagogen en scheidingsdeskundigen vragen daarom al een
aantal jaar aandacht voor de relatieproblematiek. Onlangs nog in Trouw:
‘Aanstaande ouders zijn slecht voorbereid op hun nieuwe rol en hebben vaak niet
door dat een kind je relatie ingrijpend verandert.’ (….) ‘Van alle jonge
stellen krijgt 83 procent te maken met een relatiecrisis na de komst van een
baby’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat er iets niet goed gaat, is duidelijk. Maar wat zijn de
oorzaken?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kan men niet goed communiceren met elkaar?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Liggen de verwachtingen te hoog?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hebben de ouders het te druk met van alles en nog wat?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of denken de partners op de eerste plaats aan zichzelf?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zonder een duidelijk antwoord op de vraag naar de oorzaken
worden er door de deskundigen volop aanbevelingen gedaan. Aanstaande ouders
zouden op cursus moeten om te leren wat het ouderschap inhoudt. Oude rituelen
worden van stal gehaald. In België heeft een hoogleraar de Ouderschapsbelofte
bedacht, een soort vijf geboden voor verstandig ouderschap (‘Wij beloven, dat
je in een liefdevol gezin opgroeit en besteden aandacht aan jou, onze relatie
en de sfeer in huis’).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het zou zo maar kunnen zijn, dat zo’n belofte in goede aarde
zou vallen bij de synodevaders.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Denk overigens niet dat de bisschoppen en kardinalen niet
weten wat er in de wereld aan de hand is. In het slotdocument van de
bisschopssynode 2014, die ook al het gezin als onderwerp had, wordt onder meer
gesproken over het te ver doorgeschoten individualisme, vechtscheidingen,
emotionele instabiliteit, de verspreiding van pornografie, de rol van internet
en het geweld tegen vrouwen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Studeren kunnen ze in Rome wel.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als het aankomt op oplossingen vallen de synodevaders echter
weer eeuwen terug. De leer van de kerk dient gehandhaafd te worden. Zo mogen mensen
die hertrouwd zijn niet meer deelnemen aan de communie. Een groep hervormers onder
aanvoering van kardinaal Marx (!) stelde nog voor om hertrouwden een tweede
kans te bieden. Men zou dan na een scheiding een boetetraject moeten volgen.
Niet een eenmalige biecht, maar een <i>traject.</i>
Hoeveel rondjes op je knieën rond de kerk?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zou niet één van d e kardinalen zich tijdens het brevieren wel
eens afvragen, hoe ver men zich met de oude kerkelijke regels buiten, in ieder geval, de huidige westerse
samenleving plaatst?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kardinaal Eyk zei dat hij erg vermoeid was. Hij en zijn
collega’s hadden in Rome twee weken keihard gewerkt. Net als vaak bij jonge echtparen
voorkomt, was er te weinig tijd voor ontmoeting en informele uitwisseling.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat gold, volgens een goed ingelichte bron, niet voor de
twee oude kardinalen, die tijdens een pauze op een bankje in de tuin van het
Vaticaan zaten. Het gesprek ging over het celibaat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Zullen wij het nog meemaken, dat het celibaat wordt
opgeheven?’, vroeg de een openhartig aan de ander.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Nou’, zei die ander na een lichte aarzeling, ‘ik geloof
niet dat wij dat nog zullen meemaken’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Maar onze kinderen denk ik wel’. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15030682483720061083noreply@blogger.com0