We schrijven de eerste helft van de jaren negentig. De
economie groeit enorm. In de Tweede Kamer stelt Wim Kok voor om de wave in te
zetten. De beurskoersen vestigen het ene record na het andere. Financiele
dienstverleners bieden lease spaarplannen en winstverdriedubbelaars. Banken
maken overuren in het verlenen van tweede hypotheken. Van het geleende geld
koop je aandelen waarmee je tenminste 12% winst maakt. De overheid betaalt een
deel van de rentekosten. Wie daar niet aan mee doet is een dief van zijn
portemonnee.
Het was in die omstandigheden dat wij bezoek kregen van een
financieel dienstverlener. Hij kwam ons de voordelen van een koopsompolis
uitleggen. Het was een keurige man van in de veertig. Een opzichtige gele
stropdas sprong uit zijn strakke pak naar voren (‘wie niet waagt, die niet
wint’). Daarnaast had hij een wolk deodorant om zich heenhangen, die zijn
weerga niet kende. Soms, wanneer ik bij de hoek van de bank sta, waar de man twintig
jaren geleden zat, verbeeld ik mij, dat ik nog steeds zijn geur ruik.
De tussenpersoon had allerlei berekeningen meegenomen, die
hij opgewekt en in rap tempo met ons doornam. Ik kon niet alles volgen, maar
dat maakte niets uit. Het verhaal was eigenlijk heel simpel. De aanschaf van
een koopsompolis of lijfrente kende alleen maar voordelen. Je spaarde een mooi
bedrag voor later. Over je gespaarde geld hoefde je geen belasting te betalen.
Sterker nog, de fiscus betaalde de helft mee. En het eindbedrag zag er woest
aantrekkelijk uit.
Wij houden niet zo van gladde verkooppraatjes, maar toen
onze verkoper in persoon verdwenen was en de deodorantgeur zich in hoog tempo door
het gehele huis verspreidde, keken G en ik elkaar eens aan en trokken onze conclusies.
Sparen is goed, dat wisten we. De fiscus betaalt mee, dus dat was meegenomen.
De oude dag was nog ver weg, maar wie weet zouden onze kinderen over zoveel
jaar wel wat extra’s kunnen gebruiken. We hakten de knoop door en kochten de
polis.
En zo geschiedde.
De jaren verstreken, het financieel adviesbureau werd
overgenomen, de tussenpersonen wisselden in hoog tempo. Elk jaar maakten we
onze bijdrage over. Na zo’n 8 jaar maakte de overheid een einde aan het
belastingvoordeel. Jammer natuurlijk, maar wie A zegt, moet ook B zeggen.
Dit voorjaar ontving ik een brief dat de datum nabij was,
waarop het bedrag wegens expiratie beschikbaar zou komen.
Nu word ik vaak blij als er een bijzondere datum in
aantocht is. Aan zo’n datum is altijd wel iets moois te ontdekken. Het is net
als met de tegeltjeswijsheid Bezoek
brengt altijd vreugde aan, is het niet bij het komen, dan wel bij het gaan.
Ik worstelde mij door twaalf pagina’s uitleg heen en begreep dat de
koopsompolis zijn laatste adem had uitgeblazen. Er waren voor mij tal van mogelijkheden
om met het gespaarde bedrag weer andere, nog mooiere financiele
producten te kopen.
Het leek mij tijd om de telefoon te pakken.
Waarschijnlijk zal er destijds bij de aanschaf van de
koopsompolis in de kleine lettertjes wel iets gestaan hebben over de condities
waaronder het geld zou worden uitgekeerd. En wellicht, je weet het maar nooit,
zal onze geparfumeerde stropdas in een bijzin nog wel iets onverstaanbaars
daarover hebben gemompeld. Hoe dan ook, tijdens het telefoongesprek kwam de ware
gedaante van de koopsompolis tevoorschijn. Pas na mijn pensioen wordt het
gespaarde geld in termijnen uitgekeerd, waarover ik dan alle denkbare sociale
lasten betaal. Zo’n 40% van mijn spaargeld gaat dan weer in rook op.
Ik kon het mijn nieuwe tussenpersoon niet kwalijk nemen. Hij
vroeg nog of ik verder advies van hem wilde. Heel even had ik de neiging om
alles maar uit mijn handen te laten vallen en te zeggen: ‘zoekt u het zelf maar uit’! Maar ver weg hoorde ik de
stem van mijn moeder: ‘je moet je verstand gebruiken’ en dus bedankte ik
beleefd voor zijn verdere ondersteuning. Een week later viel er wegens
bemiddelingskosten een rekening van 225 euro op mijn mat. Zo gaat dat met
tussenpersonen. Daar kopen ze gele stropdassen van.
Ik sprak mezelf toe: verman je! Neem je verlies en ga lekker
genieten van het bedrag dat nu op je lijfrentespaarrekening staat.
Dat was een maand geleden. Nog steeds staat er 0.00 euro op
mijn nieuw geopende rekening. Het bedrag is nog niet aangekomen. Verzekeringsmaatschappij
ASR (ik hoef hier geen namen te verdoezelen) heeft het bedrag naar een verkeerde
rekening bij ASR Bank overgemaakt.
Gelukkig heb ik nog een tussenpersoon.
------
Eind deze week ga ik met vakantie. In augustus volg ik nog
een zangweek in Tsjechië.
In de loop van die maand pak ik mijn weblog weer op.
Eenieder een hele goede zomer toegewenst!
