BORDEN EN BRIEFJES

De Huizingalaan in Utrecht is geen voorrangsweg. Fiets je van west naar oost, dan moet je voorrang geven aan (brom-)fietsers, die van een fietspad rechts komen. Iedereen in Nederland weet, dat rechts voorgaat. Desondanks stond er het afgelopen najaar een groot geel bord: RECHTS HEEFT VOORRANG.

Daar moet iets ernstigs zijn gebeurd. Een fietsongeluk met botbreuken. Een rijwiel dat in de prak is gereden. Een notoire briefschrijver die al twee jaar lang de gemeente bestookt met de klacht, dat hij ter plaatse nóóit voorrang krijgt. Na lange discussie op de afdeling Verkeer moet de verzuchting zijn geweest: ‘laten we dan maar een tijdje een bord plaatsen’. Een niet te missen idiotproof bord in fel-gele kleur en met koeieletters.

Zo gaat het vaak met regelgeving. Er gebeurt een ongeluk. Een groep wordt benadeeld. Mensen maken gebruik van de mazen in de wet. Dan moeten de regels worden aangepast. Zou niet alle wet- en regelgeving ontstaan omdat er ergens iets vreselijk fout is gelopen?

Worden de regels niet gevolgd, dan brengen we ze nog een keer onder de aandacht.

Hoe een mobiele telefoon werkt, wordt in handleidingen slechts globaal uitgelegd. Dat weet iedereen immers. Maar dat rechts voorrang heeft, moet nog eens worden onderwezen.

In het privéleven gaat het al niet veel anders.

Ik ben ooit van plan geweest een verzameling aan te leggen van geboden en verboden die ik op wc’s en badkamers tegenkom. Het is er nog niet van gekomen. Hieronder maak ik op basis van mijn geheugen alvast een begin.

De meeste briefjes, die ik tegenkwam, gaan over wat je niet  in het toilet mag gooien: damesverband, condooms, injectienaalden, medicijnen, handcrèmes, eyeliner en alles waar een mens blijkbaar op die plek van af wil. (Ongeboren kinderen worden niet genoemd.)

Bij het lezen van deze verboden zie je de verhuurder al geïrriteerd met een batterij aan ontstoppingsmiddelen boven de pot hangen.

Dan zijn er de handgeschreven of geprinte aanwijzingen voor het doorspoelen:

Trekker in één vloeiende beweging omlaaghalen en dan direct loslaten.

Eénmaal fors indrukken, daarna even wachten.

Daar sta je dan na een aantal keer indrukken en wachten. Je drol ligt er nog steeds. Het lijkt wel of ie je uitlacht. Opnieuw proberen en weer wachten. Zal ik maar eens bij de eigenaar aankloppen? Maar ja, dan moet wel eerst die hoop weg.

In Ierland lazen we eens het verzoek om ‘s nachts het licht in de wc niet aan te doen omdat het forse geronk van de afzuiger nog twintig minuten in het hele huis te horen was. We moesten de eigenaar gelijk geven. Als je in het donker je hoofd stoot aan de wastafel of naast de pot piest, geeft dat beduidend minder geluidsoverlast.

De wereld van het langeafstandswandelen kent zo zijn eigen regels:

Het is niet toegestaan de föhn te gebruiken om uw schoenen te drogen.

Gelieve uw schoenen niet boven de wastafel te reinigen.

Daaronder mag je de klei er naar hartenlust afkloppen.

Terug naar de wc. Ergens las ik het verzoek:

Wilt u na uw bezoek de borstel gebruiken?

Ik kreeg associaties met de katholieke priester, die met een borstel wijwater zijn parochianen zegent.

En niet zo lang geleden kwam ik in een instelling de volgende boodschap tegen:

wc doortrekken aub

Daarmee zijn we weer terug bij de categorie rechts heeft voorrang.

Waarom zou wat bekend is nog eens onder de aandacht gebracht worden? Heeft het met de complexiteit van de maatschappij te maken of met een cultuur van ieder-gaat-zijn-eigen-gang?

Binnenkort verwacht ik ergens de aansporing:

Gelieve uw broek omhoog te trekken voordat u het toilet verlaat.